een kwestie van geluk

Femke een ex-collega van mij heeft de tsunami ramp aan den lijve meegemaakt in Sri Lanka. Ze stuurde me een mail waarin ze beschrijft wat haar overkwam. Terug in Nederland hebben zij en mede reisgenoten niet stilgezeten. Kijk vooral onderaan het bericht voor info over hulp en hoe jij kan helpen. Ook al is het weer even geleden, de effecten van de ramp beginnen pas.

Relaas van Femke:
Ik kan vannacht niet slapen dus dan maar even iedereen op de hoogte stellen van mijn veilige thuiskomst. Ik was dus in het zuiden van sri lanka, leuk hotelletje met een kamer aan zee. we hadden eerst een rondreis gemaakt door het land en twijfelden heel erg de avond ervoor of we al naar t strand zouden gaan of nog meer bekijken, toch maar naar het strand. om zes uur sochtends kwamen we aan met de nachtbus, waarin we niet hadden geslapen. blij dat we toch om negen uur zijn opgestaan om te ontbijten (heel lekker ontbijt vandaar), moet er niet aan denken dat we nog lagen te slapen (of nog in die bus zaten, mn raam kon niet open dus ik zei al we moeten geen ongeluk krijgen, dan komen we niet weg). (als als als).

Toen de eerste golf kwam, zaten we op de 1e, een veilige verdieping in het hotel, maar niemand zag de ernst in van de situatie (iedereen keek ernaar en stond erbij te lachen, inclusief hotelpersoneel, dus wij dachten die hebben dat vaker meegemaakt), dus willem en ik zijn snel naar onze kamer gerend omdat we al voorzagen dat onze spullen 'nat' zouden zijn. daar werden we eerst richting zee getrokken, maar konden ons nog tegenhouden aan de wand, die er toen nog stond, en vervolgens kwam er een golf en werden we de andere kant op gestuwd. ik was inmiddels al bezig naar de deur te rennen, en zat ineens met mijn kuit tussen deur en deurpost. de zee werd steeds krachtiger, dus ik raakte in paniek (been kwijt? weetikveel) maar gelukkig brak de deur meteen doormidden, het raamkozijn en alle meubels die er nog stonden kwamen op ons af en sleepten samen met ons op de golf mee naar de straat achter het hotel. dat was heel eng. we zaten onder water en ik wist niet zeker meer waar we heen gingen (zee of binnenland) en waar we tegenaan zouden kunnen botsen. Het duurde uiteindelijk maar heel kort allemaal, maar er gaat heel wat door je heen.

We zijn er met een paar schrammen vanaf gekomen. wel ben ik alle spullen (vooral kleding), en fototoestel + memory cards (dat is erg jammer) en paspoort, credit cards etc kwijt. alls eigenlijk. maar heeeel blij dat ik nog leef.

de ravage die de golf achterliet is onbeschrijfelijk, maar je hebt ongetwijfeld beelden gezien. alle dorpen waren weg, allles. er was niets meer van over. en overal honderden meters verderop boten en bussen, verschrikkelijk. de dag erna zagen we de mensen allemaal graven op de kerkhoven. wij zaten trouwens 45 minuten ten zuiden van Galle. (Koggala)

we zijn op een berg met een tempel geklommen met meer toeristen. daar werd nog voor ons gekookt, het personeel had de overgebleven voorraden van het hotel meegenomen. ook water en drankjes. maar dit was echt verschrikkelijk. erg fijn dat er nog eten was en water, em dat wij daar gebruik van mochten maken. maar die toeristen die leefden nog alsof ze in een all inclusive hotel zaten. hele bord volscheppen en de he;lft laten staan, zeiken over het eten, heel veel drinken pakken. Ik nam alleen het hoognodige en heb inderdaad wat water achtergehouden voor als het straks op zou zijn en wij nog dagenlang op de berg zouden zitten maar... die mensen beseften niet wat er aan de hand was. je weet toch dat na iedere ramp voedselschaarste en vooral tekort aan water is??? verschrikkelijk. ik schaamde me dood als 'westerling'. En ook nog zoiets, er was een waterpomp, gaan mensen daar hun kleren in wassen. sorry hoor, maar daar kan ik niet bij. die srilankanen moeten daar van drinken en koken. het water was al snel afgesloten. maar dat was ook omdat het vervuild was, er waren al overal ratten enzo. En die toeristen ook nog zeuren he. dat ze terug wilden naar het hotel enzo. maar er was nog dreiging voor een naschok. die mensen werken ook totaal niet mee. arme hotelbaas. familie?vrienden? en huis en hotel verloren en dan moet ie ook nog die stomme toeristen 'helpen' die straks terug naar hun warme huis gaan. hij zei op het einde heel geemotioneerd: 'Please dont forget about sri lanka. please come back.' hij besefte dondersgoed dat de komende jaren alles op zn gat ligt. toerisme was na 2002 eindelijk weer op gang gekomen en dit jaar zelfs verdubbeld. heel tragisch voor zo'n klein landje.

twee nederlandse stelletjes, die we eerder hadden leren kennen, zaten in een busje.. ze zijn door het raam naar buiten geklommen terwijl die bus rondtolde op het water. klampten zich aan het dak vast, maar dat huis knalde uit elkaar, toen aan een boom. daar kwam ook een sri lankaan aan hangen en probeerde een van hen weg te duwen zodat hij meer plek had. die mensen waren zo bang, een gekrijs op straat. konden ook niet zwemmen, maar had in dit geval ook weinig zin.

ben blij dat we dit keer via een touroperator hebben geboekt, vanwege het stevige hotel en ook vanwege de goede service. probeer maar eens aan eten, water en vervoer naar de hoofdstad te komen als je alleen bent. Maar wij zijn van alle landen als eerste vertrokken. alles was super geregeld. gisteren om twee uur smiddags kwamen we aan op schiphol. morgen maar eens de kranten en beelden bekijken, we hebben nog weinig mee gekregen van thailand en india etc.

Info actie:
Een groep van 13 Nederlanders die zelf oog in oog hebben gestaan met de tsunami, is een initiatief begonnen om hulp te bieden aan de bewoners van het zwaar getroffen Koggala, het dorp waar zij verbleven. Na de golf zijn zij in veiligheid gebracht op een heuvel bij een klooster. De monniken aldaar hebben hen verzorgd. Inmiddels zitten op diezelfde heuvel meer dan 400 ontheemden. De groep, inmiddels onder de naam Stichting Lotusbloem, is een actie begonnen om deze mensen eerste noodhulp te bieden en vervolgens een structureel project met hen te starten.
Inmiddels zijn twee mensen van de stichting naar Koggala afgereisd om de ingezamelde spullen uit te delen aan de mensen bij de tempel en de medicijnen aan de nabij gelegen dokterspost. Ook hebben Hugo en Ronne al met diverse lokale initiatiefnemers en overheden gesproken over welke projecten ondersteund kunnen worden door de Stichting Lotusbloem. Er is uiteindelijk gekozen voor het financieel en materieel ondersteunen van een schooltje in het nieuwe Koggala, dat iets verder landinwaarts herbouwd wordt. Hierover is al met de minister van welzijn en een architect gepraat. Vergunningen en grond zijn al toegezegd. Hugo en ronne stellen momenteel een begroting op met betrokken partijen. We zullen eind februari weer beginnen met het inzamelen van spullen, met name kinderkleding, speelgoed en schoolartikelen. Meer informatie over het project is te vinden op www.koggala.nl

Je kunt er op vertrouwen dat als je besluit om financieel bij te dragen het geld geheel ten goede zal komen van de gemeenschap in het totaal verwoeste gebied. Daar staan wij uiteraard garant voor. Van alle uitgaven zal een boekhouding worden bijgehouden, deze zal te zijner tijd aan alle gevers ter beschikking worden gesteld.

Het rekeningnummer is:

Rabobank Amsterdam 102250723

Ten name van:

Stichting Lotusbloem

Herengracht 122

1015 BT Amsterdam.

We stellen alle bijdragen zeer op prijs en bedanken jullie uiteraard vooral namens de bevolking van Koggala.

Groeten en alvast dank,

Hugo, Ronne, Ariane, Vincent, Marjan, Femke en Willem