Onderhoud

Ruim vier dagen in de regen in de buurt van Hue gehad, dus is het tijd de andere kant van de bergen te gaan zien. En zowaar, we zijn de grens met Laos net over en de zon verschijnt...

Na dagen door de regen en het stof te hebben gefietst zijn onze fietsen gaan kraken, piepen en zwaarder gaan rijden. Het is hoog tijd voor een grote schoonmaak.

We zijn nu in Savannakhet. Gisteren hebben we een rit van ruim 150 km gemaakt en Jelmer lijkt er geen last van te hebben, maar ik voel de rit letterlijk tot in het puntje van mijn vingers. Vandaag ben ik met geen tien man op de fiets te krijgen, maar kijk er wel naar uit om wat werk aan de fiets te verrichten. Er staat nu ruim 1500 km op de teller en niet alleen moet de ketting nodig een smeerbeurt hebben, maar er moet ook naar de versnelling worden gekeken, want die loopt alles behalve soepel en gladjes.

Ik heb geen verstand van fietsen met versnellingen. Fietsen met terugtrap rem kan ik onderhouden en tot op zekere mate repareren, maar dit is andere koek. Het is mijn eerste fiets met versnellingen ooit. Gisteren heb ik tijdens de rit het probleem met de versnelling al zo goed en kwaad als dat kon aan Jelmer voorgelegd en hij vertelde van een schroefje bij de derailleur die een kennelijk maar een kwartslag nodig heeft en het euvel zal zich als door magie oplossen. Ik laat die taak nog even voor wat het is, ik heb liever Jelmer erbij wanneer ik daarmee aan de slag ga. Er zijn genoeg andere dingen die mijn aandacht nodig hebben, een los spatbord, een klem van de stuurtas waar ik al weken ruzie mee heb en een frame, ketting en wielen waar een maandelange verzameling stof, vet en vuil zich hebben verzameld. Ik zet er de tuinslang op en begin te poetsen.
Ik ben al zeker een paar aan het poetsen geweest als er niets meer te poetsen valt van de delen waar ik aan durf te komen. Van Jelmer nog geen spoor, die is boven in de kamer druk bezig met zijn was.

Een kwartslag ..... schroefje. Wat kan er nou helemaal fout gaan? Famous last words.
Ik bekijk de derailleur en zie twee schroeven. Hi en Low staat erbij. Welke moet ik hebben en welke kant moet ik eigenlijk opdraaien? Rechts neem ik aan. Ik besluit ze om de beurt aan te draaien en te zien of het lukt. Kan ik het makkelijk weer ongedaan maken. Maar met een kwartslag links of rechts is het probleem niet opgelost. Misschien is het te weinig? Een halve slag?
Nog geen vijf minuten later verschijnt Jelmer en vervloek ik mezelf dat ik niet langer heb gewacht tot ik hier aan begon. Hij gaat natuurlijk gelijk aan de slag met zijn eigen fiets en ik vind het naar hem gelijk met mijn probleem te storen. Ik besluit zelf verder te experimenteren en draai mezelf steeds dieper in de problemen. Wat ik ook doe, de versnelling wordt er niet beter van. Ik stop en vraag Jelmer hoe het zou moeten werken met de schroefjes. Het blijkt dat er een zwarte schroef (die overigens niet op een standaard schroef lijkt) achter de derailleur zit waaraan ik had moeten draaien en ik had de schroefjes op de derailleur duidelijk nooit mogen aanraken! Ik merk dat het nu niet de tijd is om vragen te stellen en besluit iets anders te gaan doen tot Jelmer klaar is met zijn eigen fiets.

Een paar uur later ga ik weer eens kijken hoe ver Jelmer met zijn klus is gevorderd. Hij is zowat klaar. Ik vraag hem om advies en me te laten zien hoe ik het probleem kan oplossen. Jelmer doet een poging, maar zegt dat het uiteindelijk een soort van "fingerspitzengefhl" is en doet het allemaal zelf. Hij is er niet blij mee en dat kan ik me voorstellen. Gelukkig krijgt hij wel voor elkaar wat mij al die tijd niet was gelukt.

Ik bekijk Jelmer's fiets en het valt me op hoe schoon zijn ketting en tandwielen zijn. Zo schoon en glimmend heb ik ze nog nooit op een fiets gezien. In Nederland is alles vaak verborgen achter de kettingkast. Ik heb nog nooit een ketting zonder zwarte smeer geziet en nu zie ik dat het dus gewoon zomaar kan! Het zwarte spul op mijn ketting en tandwielen is eigenlijk niets anders dan een hele hoop vuil dat er duidelijk allemaal af mag. Ik heb dus nog een hele klus voor me! De zon staat alweer laag aan de hemel, de dag is bijna voorbij. Jelmer gaat aan de rivier van de zonsondergang genieten terwijl ik de ketting onder handen neem. Ik wil het toch graag af hebben. Morgen moeten ze op de bus en gaan we richting Vientiane. Wel lekker zo, een paar dagen even NIET fietsen.