BVN

Ik dacht dat ik vandaag een lange rit voor de boeg had. Ik dacht dat ik vanochtend vroeg zou vertrekken en ik dacht dat ik vanavond in Phitsanulok zou zijn. En het is allemaal anders gelopen.
Vroeg wakker word ik wel. Het Thaise stel in de kamer boven mij is om vijf uur 's ochtends al in de weer. Echt op zijn Thais. Zij gaan waarschijnlijk juist de bergen in vandaag. Het plafond, hun vloer is van hout en ik hoor elke stap die ze zetten en elk wordt dat wordt gesproken. Niet erg, want ik moet ook vroeg op pad. Helaas, de kleding die aan de waslijn hangt is nog kleddernat. Het is vannacht toch kouder geweest dan ik had verwacht.
Nu is het wachten tot de zon op is en de kleding heeft gedroogd. Tot die tijd lig ik lekker een boek te lezen. Heerlijk lui.

Ik heb wel door dat het drogen van de kleding veel tijd heeft gekost, maar schrik toch nog een beetje wanneer ik op de fiets stap en zie dat het ondertussen al weer bijna elf uur is. Hmmmm, het is nog 97 kilometer naar Phitsanulok en ik heb geen idee hoe de weg zal zijn. Maar daar kom ik natuurlijk wel snel genoeg achter. De weg is op zijn minst heuvelachtig te noemen, het is constant op en af. Ik neem me voor dat ik rijdt tot ik geen zin meer heb. Of dat nu Phitsanulok is, of niet.

Ik zit net over de helft wanneer ik merk dat ik aan het uitkijken ben naar guesthouses. Er zit nog best genoeg energie in mijn lichaam om het naar Phitsanulok te redden, maar zou het niet erg vinden om hier te stoppen. Waar hier is, weet ik niet precies, maar het is hier erg mooi! Ik ben onderweg al eens gestopt bij een waterval en rem af wanneer ik langs een soort van publieke badplaats rijd waar even verderop een grote waterval is. Mijn oog valt op kleine houten huisjes op steenworp van de waterval. Het ziet er wel HEEEEEL aantrekkelijk uit. Ik ben er al aan voorbij wanneer ik besluit toch even naar de prijs te vragen. Ik bedenk, terwijl ik de stijle "oprit" af rijd, hoeveel ik maximaal wil betalen. Het zal ongetwijfeld meer zijn dan mijn dagelijks budget, maar af en toe mag dat best.

De prijs ligt binnen mijn maximum en ik krijg er nog 20% vanaf. Een eigen huisje met uitzicht op de waterval. Binnen in het huisje is de waterval trouwens ook nog goed te horen! Het geluid wordt nu alleen overstemd door de krekels. Wat zal ik slapen vannacht!!
Nog even eten halen op de lokale markt. Er ligt vreselijk veel lekkers en ik koop een paar dingen in die ik in Phitsanulok waarschijnlijk niet kan krijgen en die ik straks in de trein ook nog kan eten. Ik hoef nu nog maar 45 kilometer, dus de voorraad hoef ik niet lang meer mee te slepen.

Het is te donker nog echt iets van de waterval te zien, ondanks dat het net volle maan is geweest. De maan staat nu echter te laag om veel licht te bieden. Ik zet de tv aan. Wanneer ik al eens een tv in de kamer heb, dan heb ik doorgaans slechts keuze uit drie Thaise publieke zenders. Ik kijk dan graag naar een natuurprogramma dat aan het begin van de avond wordt uitgezonden. Maar hier heb ik sateliet tv en zie ik ook een paar Indiase zenders langskomen. Ik kan het niet laten, ga aan de slag met de ontvanger en heb een kwartier later BVN (Nederlandse wereldomroep) op mijn scherm. Zo, dat is lang geleden! Vanavond kijk ik naar het klokhuis, de wereld draait door, vermist en een vandaag. Ha!!