met de fiets in de trein

Man wat is het moeilijk om op te staan vanochtend! lk ben in tijden niet zo laat naar bed gegaan als gisteravond en weer zo vroeg opgestaan daarna. Ik val zelfs nog een keer in slaap, maar wordt gelukkig toch nog op tijd wakker. Ik ben zelfs zo vroeg al klaar met pakken en de rit naar de fietsenwinkel gaat zo snel dat de winkel nog niet open is wanneer ik er aankom. Mijn fiets is klaar op een paar kleine dingen na en ik heb geluk, want ik kies nog twee dingen uit die ik gisteren was vergeten mee te nemen in de deal en daarvan kiezen ze uiteindelijk de goedkoopste om alsnog in rekening te brengen en zo ben ik in plaats van twaalf euro maar anderhalve euro extra kwijt. Ik ben helemaal gelukkig en de fiets rijdt als een zonnetje! De versnellingen, alles doet het zonder morren en het enige waar ik een beetje aan zal moeten werken is mijn evenwicht, maar goed dat komt vanzelf wel weer wanneer ik helemaal aan de fiets gewend ben. Sneller dan ik ooit met de tuktuk of de taxi had kunnen gaan ben ik terug bij het guesthouse en voel me nerveus wanneer ik de fiets beneden aan de reling vastketen. Het zou toch wat zijn als het ding gelijk de eerste dag al gestolen zou worden? Ik ben zo onrustig dat ik eerder dan gepland uitcheck en dat is maar goed ook wat het is uiteindelijk toch nog later dan ik had gedacht. De spullen bevestig ik zonder problemen op de fiets en zo ben ik dan binnen een paar minuten op weg. De regen is gestopt, maar de lucht is nog steeds vochtig. Een dun laagje vormt zich op mijn gezicht.

Ik merk meteen al dat ik opeens een ander soort reiziger ben en dat de mensen daarom anders op me reageren. Veel mensen zeggen me gedag en zwaaien terwijl ik probeer te overleven in de verkeerschaos van Bangkok. Ik zou hier niet graag voor het eerst op de fiets kennis maken met Thailand, ik merk dat zelfs met mijn ervaring van het Thaise verkeer ik alsnog ontzettend goed moet opletten en moet vechten voor een plekje op de weg. Soms zijn er fietspaden aanwezig op de trotoirs, maar het moet je maar net opvallen, want ze worden doorgaans gebruikt door verkopers om hun stallen op te parkeren. Ik weet de weg naar het treinstation, ik ben er al vaker geweest, maar deze keer heb ik voor het eerst te maken met eenrichtingsverkeer en dus moet ik een paar keer mijn route wijzigen, maar ben alsnog met een minuut of tien waar ik moet zijn. Bankok is opeens een stuk kleiner op de fiets!

Bij het station ga stap ik af op de mensen die in de hal informatie geven aan reizigers. Ze weten niet precies hoe het werkt om een fiets op de trein te krijgen -er zijn niet zoals bij ons ruimtes tussen de coupe waar je van alles kwijt kunt- maar kunnen me wel vertellen dat ik een ticket voor de fiets moet kopen en daar meer informatie kan krijgen. Ik koop een kaartje, maar de informatie is er niet want de vrouw achter de balie spreekt geen Engels, maar ik begrijp uit wat ze zegt dat ik nu gewoon met fiets en al richting de trein moet gaan. Helemaal aan het eind van de lange trein tref ik een wagon die eruit ziet alsof hij bestemd is voor het vervoer van goederen. Een man, keurig in het pak, vraagt me nog even te wachten. Hij ziet er niet uit als een medewerker van de laadruimte, maar hij blijkt het wel te zijn en hij neemt mijn ticket, bindt de fiets vast met wat touw en vraagt me de fiets in ieder geval niet op slot te doen, want hij zal wellicht later nog met het een of ander gaan schuiven. Hij ziet mijn gezicht en lacht. Geen zorgen, zegt hij, ik ben hier dag en nacht bij alle goederen aanwezig. In Chiang Mai staat je fiets op je te wachten. Iets aan hem maakt dat ik hem vertrouw en ga op zoek naar mijn wagon. Er blijkt maar een slaapwagen te zijn en ik heb helaas een plek vlak bij de wc. Ik heb er gisteren niet aan gedacht om ernaar te vragen. Het is best lang geleden dan ik met de trein heb gereisd. De zitting en dus mijn bed vanavond is heerlijk breed, dus ik zal ongetwijfeld prima kunnen slapen. Ik kan niet wachten tot ik goed en wel in Chiang Mai ben straks!

PS: Ik heb weer een paar stukken dagboek op de site gezet, ze staan onder de titels:
modderbad
onderhandelingen en
luier dan lui
Er staan ook weer nieuwe foto's bij. Voor het geval dat je geen tijd hebt om alles te lezen is het misschien toch leuk om te weten dat ik naar Chiang Mai ben gegaan om een maand te trainen voor de fietsreis die Jelmer en ik in november gaan ondernemen. Er is nog niet veel zeker over de reis, maar het lijkt erop dat we ruim vier weken Vietnam gaan verkennen en daar heb ik ongelooflijk veel zin in! Ik had al langer deze wens en ben ontzettend blij dat ik dit avontuur samen met iemand aan zal gaan.

China staat in de wacht, er waren teveel obstakels om er tijdens de OS en de paralympics naartoe te gaan. Gelukkig maar, anders had ik het fietsavontuur moeten missen.

Mijn computer heeft wat kuren momenteel, vooral het keyboard en dus gaat het schrijven wat minder gemakkelijk dan voorheen. Ik hoop in Chiang Mai weer bij te raken en dan weer wat meer verhalen op de site te zetten. Iedereen trouwens bedankt voor de mails de afgelopen maand, ik heb er mijn hart aan kunnen ophalen!!

Liefs, Kit