wegwerkzaamheden
Door: Kit Weissman
Blijf op de hoogte en volg Kit
07 Augustus 2005 | India, New Delhi
In India wordt aan de weg gewerkt. Reizen in India is synoniem me lange uren in de bus of in de trein. Dat lijkt vervelend, maar ik geniet er doorgaans enorm van. Om tot een volgende belangrijke plaats te komen leg je als snel meer dan 100 km af. Wanneer je, zoals ik, zigzaggend en zonder voorbedachte rade reist wordt het al snel drie- tot vierhonderd km, wat zich vertaalt naar een of twee dagen reizen. Zo ook nu: ik ben op weg van Manali naar Leh. Leh ligt in de staat Ladakh en Ladakh is maar drie maanden per jaar over land bereikbaar. De andere negen maanden ligt het ingesneewd en kan je er alleen per vliegtuig komen. Daar wagen zich trouwens maar weinig mensen aan, want hartje winter daalt het kwik plaatselijk wel tot min dertig. Celsius welteverstaan. Zulke zware weersomstandigheden eisen hun tol van de wegen. Er is bijna altijd wel iets aan de hand in de Himalaya: landverschuivingen, oerstromingen, zware sneeuwval of bevriezing. Er valt haast niet tegenop te boksen. En niet alleen de Himalaya heeft zware weersomstandigheden, de rest van India heeft jaarlijks te maken met zware overstrommingen waarbij hele stukken weg weg worden geslagen. Het zou me niets verbazen als in India elke dag meer dan een miljoen mensen aan de weg werken. Onder het mom van werkverschaffing wordt er ook zo min mogelijk met machines gewerkt. De overheid ziet liever iedereen aan het werk dan dat het werk snel en efficient wordt gedaan. Het is elk jaar toch weer hetzelfde liedje. Na de winter of de moesson, kan het werk weer helemaal overnieuw beginnen. De aannemers pikken mooi een graantje mee van dit beleid; ze berekenen de overheid namelijk meer werkers dan ze inhuren en steken het loon voor deze werkers fijn in eigen zak. Het aanleggen van asfalt zonder machines is op zijn zachts gezegd klotewerk. het asfalt wordt verhit door eronder in lege olievaten een vuurtje te stoken. De rook die daar vanaf komt is zwart en zo dik dat je het bijna kan aanraken. De enige bescherming die de wegwerkers hebben tegen deze rook is een zakdoek over neus en mond. Hun ogen zijn rood en gezwollen en hun huis zo zwart als het git waar ze mee werken. Ik heb me laten vertellen dat bijna alle wegwerkers uit de staat Bihar komen. De reden hiervan is me niet duidelijk. Misschien is er een soort wegwerkers dynastie?
We bevinden ons nu trouwens in een afvalloze zone. Hier afval achterlaten is strafbaar. De olievaten worden echter na gebruik het ravijn ingerold en komen daar meer dan eens in de prachtig heldere rivieren terecht. Elk jaar weer, want na de komende winter zal ook hier het werk weer van voorafgaan beginnen.
-
04 Februari 2012 - 18:12
Desiree:
Hi,
ik ben op zoek naar mooie foto's van wegwerkers, in N-India. Heb jij mooie foto's tijdens je reis gemaakt die ik mag gebruiken? Voor de website + facebook.
Het is voor een (binnenkort) te publiceren jeugdboek over het harde leven van deze wegwerkers, in samenwerking met een goede doelen organisatie.
Graag foto's in hoge resolutie
Hoor graag van je,
Desiree (denm@pn.nl)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley