watergeval

30 september 2004

Wanneer ik 's ochtends uit het raam kijk zie ik een helder blauwe lucht. Geweldig wandelweer! Eerst maar even ergens een ontbijt scoren en dat blijk makkelijker gezegd dan gedaan. De meeste restaurants zijn nog niet open, ook al staat er vermeld dat ze ontbijt serveren. Eindelijk stuit ik op het Park Café waar de deur open is, maar de bediening schrikt wanneer ik binnen kom. Ik moet nog vijftien minuutjes buiten wachten voor ze alles gereed hehben om klanten te ontvangen. Ik krijg twee kranten eneen menu onder m'n neus geschoven en m'n oog valt op fruit met muesli en honing. Ik heb de twee kranten al 'uit' wanneer het eten nog op zich laat wachten. Kennelijk moet het fruit nog even gehaald worden op de markt. Geeft niet, ik heb alle tijd van de wereld. Ik overweeg de kranten nog een keer te doorspitten, maarin tegenstelling tot de Nepalese kranten zijn de Indiase nogal saai. Het gaat vooral over benoemingen, begrotingen en onbegrijpelijk politiek geouwehoer. Ik ga maar lekker naar buiten staren. Veel interessanter. Ik kijk neer op de winkelstraat en het is er behoorlijk druk. Even verderop zie ik twee rhesus makaken onder een torentje op een dak. Ook zij kijken naar het winkelend publiek. Het aloude aapjes kijken is hier omgedraaid.
Ik bedenk welke richting ik op wil vandaag. Zelfs na een fantast.isch ontbijt kan ik maar geen beslissing nemen. Eenmaal buiten kies ik voor de wandeling naar Summerhill en Chadwick Fall. Er is veel schaduw op die tocht, en dat is toch wel aangenaam op zo'n zonnige dag als vandaag. In het boek staat dat Summerhill op 3km afstand ligt, maar op de borden onderweg lees ik dat het 6 km is. De eerste helft bergaf,- de tweede bergopwaarts. Ik geniet van de wandeling. Het prachtige uitzicht en de geur van sparren maakt me blij. Onderweg stop ik even bij een pottenmakerij. Een van de mannen is net bezig met het beschilderen van een grote vaas. Hij schildert met zwart en blaast er daarna glinsterend rood poeder overheen. De vaas krijgt zo een prachtige roodkoperen glans. Ik complimenteer de man om zijn handigheid en het resultaat en hij lacht verlegen naar me.
Een uur later bereik ik Summerhill. Ik hoor luid gejuich en geroep in de verte. Er wordt vast een of andere wedstrijd gespeeld. Ik wijk van het pad af voor nadere inspecti. E. Het is inderdaad een cricket wedstrijd op een sportterrein van een school. Ik snap weinig van deze sport, ook al hebben al vier mensen gepoogd het mij uit te leggen. Het is op het heetst van de dag en ik zoek een plekje in de schaduw. De komende twee uur kijk ik cricket. Veel wijzer wordt ik niet, maar ik geniet van het publiek die het klaarblijkelijk heel spannend vindt. Om half drie is de wedstrijd afgelopen en de overwinning gevierd en ik vervolg m'n weg. Op aanwijzing van de lokale bevolking loop ik verder en verder tot ik ergens kom waar men eerlijk toegeeft niet te weten waar Chadwick Fall is. Typisch! Ik keer om en loop tot ik mensen tegenkom die de plelc zeggen te kennen. Ik vraag precieze aanwijzingen en begin aan 500 meter afdaling. Na meer dan een uur gelopen te hebben sinds Summerhill ben ik nog steeds niet in de buurt. Iemand verteld me dat ik nog zeker twee km te gaan heb, voornamelijk bergafwaarts. Das lekker voor nu, maar straks moet ik weer steil terug naar boven en lijkt twee km opeens meer op vijf. Ik geef het op. Ik wil niet het risico nemen in de bergen te lopen als het donker is en ik maak rechtsomkeert.
Jammer, maar een waterval meer of minder is geen ramp.
Het laatste stuk richting Shimla is een behoorlijke klim en het valt me zwaar. Maar als ik eenmaal in m'n hotel op bed lig voel ik me erg voldaan. Overmorgen ga ik de andere kant op neem ik me voor.