Apenheul

01 oktober 2004

De dag na een wandeling neem ik altijd een rustdag. Dan schrijf ik over wat er is gebeurd en tank ik bij. Ik doe m'n was en slenter, als ik zin heb, een beetje door de stad. Vandaag is het vrijdag en ik heb een afspraak met m'n zus op het 'net'. Net als ik klaar ben met de was hoor ik luid gebonk op het dak. Het gaat richting m'n raam en ik haast me om m'n raam te sluiten. Voor je het weet heb je een aap in je kamer en, hoe lief ik ze ook vind, daar heb ik geen zin in. Ik kijk naar buiten en zie de enorme boom buiten wild bewegen. Ongetwijfeld door een aap, maar ik zie hem niet. Iets in de boom beweegt en ik zie dat het geen rhesus makaak is, die je hier overal ziet, maar een zilverkleurige Langur. Ik had er gisteren al eentje in het bos gezien en wist niet welke soort het was tot ik het vanmiddag op het internet zijn prachtige apen met een zwart gezicht en een halflange zilverkleurige vacht. De aap zit half verscholen, maar wanneer ik met m'n cameraterugkom zit hij op zo'n zes meter van mijn raam. Wat een geluk! Het is een mannetje, iets minder dan een meter groot en minstens een kilo of vijftien zwaar. Hij is prachtig! De dikke takken van de boom buigen diep door wanneer hij opeens de benen neemt. Ik ben vervult van deze ontmoeting. Wat een prachtige start van de dag!
Ik sla ontbijt over en ga naar het postkantoor om wat brieven te posten om daarna thee te gaan drinken op m'n vaste stekkie. Maar het is al tijd voor internet en ik zie het bericht van Lil daf hed vandaag niet gaat lukken online te zijn. Jammer, volgende week dan maar weer.
Dus toch maar thee drinken. Dan terug naar het hotel, ik heb zin om in de zon te zitten.
Wat schetst mijn verbazing als de rest van de middag Langur apen en Rhesus Makaken vlak langs me heen lopen op het terras. Sommige zijn dapper genoeg om op twee meter afstand van me te gaan zitten en anderen lopen of rennen vlak langs m'n hoofd op de richel. Het is nauwelijks meer dan dertig cm afstand! Terwijl ik dit schrijf zijn twee Langur apen aan het spelen op het terras en een derde kijkt toe terwijl eentje acrobatise buitelingen maakt en.... ben zo terug .... mijn broek greep die even verderop te drogen hangt. Gelukkig gaat hij er niet mee aan de haal, maar ik zal duidelijk een nieuwe plaats moeten vinden om mijn kleding te drogen. Zo, ik stop met schrijven en ga op mijn gemak van de zonsondergang en de speelse apen genieten. Morgen weer een dag!