Het tsjssssss gevoel
Door: Kit Weissman
Blijf op de hoogte en volg Kit
16 Augustus 2004 | Nepal, Pokhara
16 augustus 2004
Vanochtend is het erg bewolkt, dus heeft het weinig zin om naar het uitkijkpunt in Sarankot te gaan. Ik kruip lekker terug in bed en luier en lees tot een uur of twaalf. Om twaalf uur verschijnt alleen Wayne voor de afspraak van de boottrip en samen wachten we al lunchend op Flo en Maria. Maar die verschijnen niet, evenals de zon vandaag. Vanwege de bewolking is het uitstekend wandelweer en ik stel voor dat we richting bazaar gaan i.p.v. richting meer. We gaan op pad, maar eenmaal op de plaats van bestemming valt het een beetje tegen. We kijken een tijdje naar de Nepalese versie van pool; een spel waar je met platte schijven op een tafel bestrooit met meel moet proberen de kleinere schijven in een van de vier gaten in de hoek moet schieten. De mannen en vrouw zijn uiterst bedreven in het schieten en we kijken met bewondering toe. We besluiten richting Devi Falls te lopen. Het is ondertussen warm geworden en wat verkoeling is van harte welkom. Het is een behoorlijk eind lopen en dankzij de koele wind is het uit te houden. Na tweederde van de wandeling te hebben afgelegd stoppen we om een cola te drinken. Terwijl de verkoper de cola uit de vriezer pakt merk ik hoe warm ik het heb en hoezeer ik de pauze nodig had. De cola is letterlijk ijskoud en terwijl we zittend op een houten bankje ze met kreten van genot opdrinken bedenk ik dat we zo in een Coca-Cola reclame hadden kunnen zitten. Zelden smaakte cola zo goed! Ahhhhhhhh
Klaar voor de laatste etappe stappen we met hervonden moed stevig door. Devi Falls is nog indrukwekkender dan twee dagen geleden. Vannacht heeft het flink geregend en de waterval is woester en breder geworden. Ik heb nog nooit zoiets gezien en kennelijk Wayne ook niet. We hebben moeite om na een uur te vertrekken. Er is een grot in de buurt die naar horen zeggen niet veel voorstelt, dus die slaan we over en gaan naar mijn favoriete plek aan de rivier en koelen daar een beetje af met onze voeten in de rivier. Het is een heerlijke plek en ik ben blij dat we hier langs zijn gegaan. Nu nog de lange weg naar huis. We hebben ondertussen zeker vijf uur gelopen en ik neem thuis snel nog even een douche voor we verderop wat gaan eten.
Er wacht een bericht op me van Flo en Maria. Ze waren vanochtend verdwaald en konden daardoor niet met ons mee. Ze stellen voor af te spreken om acht uur vanavond. Leuk, kan ik ze toch nog even zien voor ze vertrekken! Maar tijdens het eten komt Maria al langs. Even checken of ik het bericht wel goed had begrepen. Ruim een uur later zitten we met zijn vieren bij restaurant Boomerang aan het meer. We kijken af en toe naar de Nepalese dansers die speciaal voor de toeristen zijn ingehuurd, maar voornamelijk kletsen we. Het is bijzonder gezellig en nadat de dansers naar huis zijn gaan we nog even wat drinken bij Seven-Eleven, waar het zoals altijd druk en benauwd is. Vanavond zie ik een 'nieuwe' act. Een jonge Nepalees laat al zingend en dansend op zeer dramatische wijze kaarsvet over zijn nek, armen en borst druipen. Het is een bizar gezicht. Toch klinkt er applaus, iets wat de sexy dansende meisjes lang niet altijd krijgen. Na een half uur is er een black-out en is de show door gebrek aan licht en muziek ten einde. Onze dag ook. Ik neem uitgebreid afscheid van Florian en besef dat met zijn vertrek ook een stukje thuisgevoel in Kathmandu verdwijnt. We spreken af te schrijven. Wellicht kunnen we elkaar nog eens kort ontmoeten in India over een paar weken. We zullen zien.
Vanochtend is het erg bewolkt, dus heeft het weinig zin om naar het uitkijkpunt in Sarankot te gaan. Ik kruip lekker terug in bed en luier en lees tot een uur of twaalf. Om twaalf uur verschijnt alleen Wayne voor de afspraak van de boottrip en samen wachten we al lunchend op Flo en Maria. Maar die verschijnen niet, evenals de zon vandaag. Vanwege de bewolking is het uitstekend wandelweer en ik stel voor dat we richting bazaar gaan i.p.v. richting meer. We gaan op pad, maar eenmaal op de plaats van bestemming valt het een beetje tegen. We kijken een tijdje naar de Nepalese versie van pool; een spel waar je met platte schijven op een tafel bestrooit met meel moet proberen de kleinere schijven in een van de vier gaten in de hoek moet schieten. De mannen en vrouw zijn uiterst bedreven in het schieten en we kijken met bewondering toe. We besluiten richting Devi Falls te lopen. Het is ondertussen warm geworden en wat verkoeling is van harte welkom. Het is een behoorlijk eind lopen en dankzij de koele wind is het uit te houden. Na tweederde van de wandeling te hebben afgelegd stoppen we om een cola te drinken. Terwijl de verkoper de cola uit de vriezer pakt merk ik hoe warm ik het heb en hoezeer ik de pauze nodig had. De cola is letterlijk ijskoud en terwijl we zittend op een houten bankje ze met kreten van genot opdrinken bedenk ik dat we zo in een Coca-Cola reclame hadden kunnen zitten. Zelden smaakte cola zo goed! Ahhhhhhhh
Klaar voor de laatste etappe stappen we met hervonden moed stevig door. Devi Falls is nog indrukwekkender dan twee dagen geleden. Vannacht heeft het flink geregend en de waterval is woester en breder geworden. Ik heb nog nooit zoiets gezien en kennelijk Wayne ook niet. We hebben moeite om na een uur te vertrekken. Er is een grot in de buurt die naar horen zeggen niet veel voorstelt, dus die slaan we over en gaan naar mijn favoriete plek aan de rivier en koelen daar een beetje af met onze voeten in de rivier. Het is een heerlijke plek en ik ben blij dat we hier langs zijn gegaan. Nu nog de lange weg naar huis. We hebben ondertussen zeker vijf uur gelopen en ik neem thuis snel nog even een douche voor we verderop wat gaan eten.
Er wacht een bericht op me van Flo en Maria. Ze waren vanochtend verdwaald en konden daardoor niet met ons mee. Ze stellen voor af te spreken om acht uur vanavond. Leuk, kan ik ze toch nog even zien voor ze vertrekken! Maar tijdens het eten komt Maria al langs. Even checken of ik het bericht wel goed had begrepen. Ruim een uur later zitten we met zijn vieren bij restaurant Boomerang aan het meer. We kijken af en toe naar de Nepalese dansers die speciaal voor de toeristen zijn ingehuurd, maar voornamelijk kletsen we. Het is bijzonder gezellig en nadat de dansers naar huis zijn gaan we nog even wat drinken bij Seven-Eleven, waar het zoals altijd druk en benauwd is. Vanavond zie ik een 'nieuwe' act. Een jonge Nepalees laat al zingend en dansend op zeer dramatische wijze kaarsvet over zijn nek, armen en borst druipen. Het is een bizar gezicht. Toch klinkt er applaus, iets wat de sexy dansende meisjes lang niet altijd krijgen. Na een half uur is er een black-out en is de show door gebrek aan licht en muziek ten einde. Onze dag ook. Ik neem uitgebreid afscheid van Florian en besef dat met zijn vertrek ook een stukje thuisgevoel in Kathmandu verdwijnt. We spreken af te schrijven. Wellicht kunnen we elkaar nog eens kort ontmoeten in India over een paar weken. We zullen zien.
-
25 Augustus 2004 - 14:05
Henny Molenaar:
dag Kit,leuk om te lezen, en wat een mooie site, ik begrijp dat nu het echte werk gaat beginnen? liefs -
25 Augustus 2004 - 20:04
Samantha Krens:
Hoi Kit,Het ziet er allemaal erg indrukwekkend uit.Ik ben erg benieuwd naar je hele verhaal,veel plezier nog verder en geniet er van we horen wel weer van je.
Groetjes Dick & Samantha en Domenica -
25 Augustus 2004 - 20:10
Mireille:
Ha Kit! Lekker aan het globetrotten in Nepal! Heerlijk! Geniet ervan! Ik volg je vanaf een afstandje. Veel liefs! Mireille -
26 Augustus 2004 - 09:01
Jessica:
Hoi Kitje,
Ik heb het gevoel met je mee te reizen: wat kun je geweldig schrijven!
Ik blijf met je mee gaan :-)
Liefs.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
