Doi Ang Khang

21 april 2008

Vandaag staat Doi Ang Khang op mijn verlanglijst. Gisteren ben ik al een keer langs de afslag gereden, dus ik weet ongeveer waar ik heen moet.

Al snel rijd ik in de bergen en maken de stromen warme en droge lucht plaats voor koele berglucht met de geur van dennenaalden. Het is net alsof ik in de 7/11 supermarktketen sta, zo heerlijk koel is het hier.
Eerst rijdt ik ongemerkt aan Doi Ang Khang voorbij en kom bij een agrarisch project terecht. Ik keer om en merk deze keer het bord op waar Doi Ang Khang op aangegeven staat.

Omdat ik niemand ben tegengekomen op de weg verwacht ik komplete rust in de bergen, maar niets is minder waar. De weg is regelmatig zo stijl dat ik in z'n een de berg op moet en in z'n twee eraf. Deze brommer is bijzonder luidruchtig en maakt natuurlijk in deze twee versnellingen het meeste lawaai. Wanneer ik dicht bij de Doi (heilige bergtop) kom komt er een ander geluid bij. Eerst klinkt het alsof er iets kapot is aan mijn brommer, maar bij nader inzien lijkt het eigenlijk meer alsof men overal in het woud aan het houtzagen is. Het komt en en gaat met elke bocht en elke twintig meter die ik rij. Bij de Doi zelf is het geluid werkelijk oorverdovend! Ik zet de motor van mijn brommer uit en blijf even zitten luisteren. Het zijn krekels, duizenden krekels die allemaal om het hardst raspen. Het is zo'n lawaai dat ik er gewoon van in de lach schiet, ik heb werkelijk nog nooit zoiets gehoord!

Ik rijd nog wat rond in de buurt en rijd dan door naar Arunotai, gewoon omdat ik van het rijden door deze omgeving geniet. Onderweg rijdt ik door dorpen en kom van alles onderweg op en langs de weg tegen: koeien, varkens met biggetjes, ganzen en kippen met kuikens. De valeien staan vol lichee- en mango plantages en bananenbomen natuurlijk, hoger in de bergen wordt het landschap gedomineerd door druivenstokken en mandarijnenbomen. Overal staan bomen en struiken in bloei, ik rijdt langs en onder zee van bloesem door en snuif de geur op tussen de aangestoken branden door. De afgelopen weken heb ik overal stukken grond zien afbranden. Je zou denken dat men dat doet om land te winnen of het land vruchtbaar te maken, maar ik zie stukken stijle hellingen afbranden waar ander lege stukken onbebouwd land naastliggen. Misschien is het preventief afbranden, of om onkruid tegen te gaan. Het is voor mij een mysterie.

Arunotai vind ik zelf niet de moeite van een bezoek waard op de weg er naartoe na dan. Echter, bij de supermarkt kan ik slushpuppie krijgen en ze verkopen Reeses (pindakaas in een chocoladekuipjes), een van mijn favoriete lekkernijen. Het is een vreemde lunch, maar ik geniet met volle teugen. Toch zou ik er nog steeds niet voor omrijden... alhoewel?

Het valt me overigens op hoe weinig contact ik heb met mensen onderweg. Ik denk dat het is omdat een brommer te snel gaat. Ik denk dat je op de fiets wellicht meer contact hebt. Maar ik zou er toch even niet aan moeten denken om met dit weer hier op de fiets te zitten. Op de brommer met de wind constant op je lichaam is het net uit te houden. Op de fiets kan het niet anders dan een kwelling zijn. Misschien tijdens een andere tijd van het jaar.

Ik vind makkelijk mijn weg terug naar Fang en kom er tegen het eind van de dag aan. Ik ben moe en val na het eten al snel in slaap voor de buis. Zoveel gezien .... dat moet ik nog eens gaan bekijken aan de binnenkant van mijn ogen.