wachten op de trein

11 mei 2005

Vandaag ga ik dan eindelijk vertekken uit Delhi, en het werd tijd. Ik koop een kaartje aan het loket van het station, maar mis een paar minuten later mijn trein. Ik koop maar gelijk even het boek “trains in a glance” wat hier eingelijk onontbeerlijk is. Ik zie dat er een nachttrein gaat en dat spreekt me wel aan. Ik ga maar eens een bezoek wagen aan het toerist office, maar zoals ik al had verwacht proberen ze me daar een plaats met airco aan te smeren. Iets anders is niet voorhanden, vertellen ze me. Dat is vreemd, want later zal ik wel een tweede klasse slaapplaats kunnen krijgen aan het loket beneden. Dit irriteerd me zo ongelooflijk, dat ik van het een op het andere moment echt boos ben. Nag, sis ik, en ik loop kwaad weg. “Nag” betekend zoveel als onbekwaam persoon, maar dan iets minder netjes. Grinnik. Het lucht me op. Twee gebouwen verderop worden de reserveringen van de autochtone bevolking behandeld. Ik ga daar maar eens mijn geluk proberen en zoals hierboven al schreef: ik krijg gewoon een ticket. Ik sta wel op de wachtlijst, maar als nummer 56, dus ik ben zeker van een plaats. Onder de honderd lukt het altijd. De trein zal vertrekken vanaf old Delhi, dus ik neem gelijk maar een riksha daar naartoe.

Ik moet nu nog ruim elf uur wachten op mijn trein en wil, net als in Ghorakpur, een kamer nemen om daar de tijd door te brengen. Aan de buitenkant van het station staat aangegeven dat er retiring rooms te huren zijn, maar hoe je daar dan aan komt is voor iedereen die ik spreek een raadsel. Wel vindt ik de dormitories die hartstikke vol zitten. Dus ga ik wachten in de wachtruimte voor vrouwen waar nog een tafel (die sowieso doorgaans als bed dienen) vrij is. Vrijwel onmiddelijk nadat ik plaats neem scheur ik een prachtige winkelhaak in mijn favoriete broek. Dat is niet zo fijn. Wel lekker als alternatieve aircondioning, maar het geeft een deel van mijn dij bloot en dat kan hier dus echt niet. Ik doe er niet meteen iets aan, mijn punjabi jurk verbergt het gat en het is te warm om gelijk actie te ondernemen. Ik val vrijwel onmiddelijk in een diepe slaap op de harde tafel. Rond een uur of drie wordt ik wakker. De wachtkamer stroomt vol met jonge meiden in kaki uniform. Ze zijn van de NCC vertelt een van de meiden me later: National Credit Company. Geen idee hoe dat in relatie staat tot de uniformen en het meisje zeg het met een overtuiging die erop duidt dat het overduidelijk mag zijn, dus ik durf niet verder te vragen. Prachtig mechanisme is dat, uit angst om dom over te komen blijf je dom.
Eerst zijn de meiden wat afwachtend naar mij toe, maar na een eerste poging van degene met de grootste mond is het hek van de dam. Al snel ben ik letterlijk bedolven onder de meiden die willen dat ik voor ze zing en duizend vragen tegelijk beantwoord terwijl ondertussen mijn rado en md-speler van hand tot hand gaat en ze foto’s maken met mijn dure camera. Als dat allemaal maar goed gaat. Nieuwsgierig als ze zijn neuzen ze ongevraagd door mijn spullen en ik laat ze maar gaan. Later wanneer ik beneden wat ga drinken mis ik echter opeens mijn mapje met paspoort en geld. Heb ik ze dan toch verkeerd ingeschat?? Terwijl ik panisch in mijn tas naar dingen grijp ligt mijn portomonaie op de toonbank van het drinkstalletje. Dom, dom, dom, dom, dom, dom, DOM!! Ik vloek hartgrondig op mezelf, gris mijn portomonaie van de toonbak en vlieg de trappen op terug naar de wachtkamer. Daar ligt het mapje onder de (lig)tafel op me te wachten. Het was waarschijnlijk gewoon uit mijn tas gevallen. Ik schaam me een beetje dat ik de meiden al schuldig had verklaard. Tien kilo angst lichter ga ik beneden dan toch wat drinken.

Ik heb vandaag bijna niets gegeten. Mijn maag is niet in orde en ik heb ook geen eetlust. Ik drink wel, constant. Maar ook daarvan hoef ik niet naar het toilet. Het is zo warm dat al het vocht mijn lichaam wia mijn porien verlaat. Ik heb me vandaag gewogen de en weegschaal geeft 80 kg aan, maar dat kan ik maar moeilijk geloven. Het zou beteken dat ik van drie weken nietsnutten 9 kg ben afgevallen en dat gaat er bij mij niet in. Binnenkort moet ik het elders nog maar eens checken. Mijn trein heeft een uur vertraging en vertrekt pas om middernacht. Maar hey, ik ben weer op weg!!!