geen geweldige start
Door: Kit Weissman
Blijf op de hoogte en volg Kit
13 Januari 2007 | Thailand, Koh Tao
Hallo allemaal!
Ten eerste wens ik iedereen een fantastisch 2007! Ik hoop dat jullie allemaal een geweldig begin hebben gemaakt de afgelopen twee weken.
Mijn start was niet geweldig. Ook al waren alle ingredienten ervoor daar...
Een van de redenen dat het zo stil is geweest aan mijn kant van de lijn is dat ik drie maanden geleden mijn vriend heb leren kennen en veel van mijn vrije tijd is naar hem gegaan in plaats van naar jullie. Het zijn drie bewogen maanden geweest. Davit, net zo eigenwijs als ik zo niet nog eigenwijzer, en ik botsen nogal eens met elkaar. Sterker nog, het mag een wonder heten wanneer we zonder aanvaring de dag doorkomen. Hij en ik, leven beiden al jaren volgens onze eigen regels en aanpassen aan een ander in je leven valt ons allebei zwaar. Dus gaan we zoveel mogelijk onze eigen gang en storen zich ook dan continue aan de ander. En als we niet gek op elkaar waren zouden we het niet drie maanden hebben volgehouden, eerder drie dagen.
Davit is Thai, ook al zou je het aan zijn naam niet zeggen. Hij is een paar jaar ouder dan ik en is zo iemand die met iedereen onmiddelijk vrienden maakt, mensen constant aan het lachen maakt en zichzelf graag voor gek zet. En anderen ook natuurlijk. Mij maakt hij, tussen de ruzies door, ook elke dag aan het lachen en hij vergeeft me al mijn fouten, scherpe opmerkingen en vreemde buien. Ik aan de andere kant vergeef wel, maar vergeet niets. Vrouwen!
Niet lang nadat ik Davit ontmoette vroeg ik hem of hij zin had in een paar weken aan het strand op een van de eilanden en dat had hij wel. Hij klom in de telefoon, legde contact met zijn beste vriend (een van de velen) en vertelde dat Addy, de vriend, een resort had op Koh Tao waar we gratis zouden kunnen verblijven. Twee weken later was zijn vriend op bezoek in Pai en regelden de mannen het zo dat Davit op Koh Tao zou komen werken. Het plan was dat Davit een bar zou gaan bouwen en managen op Addy's resort.
Twee maanden later lopen we de steiger af richting strand van Koh Tao. Nou ja, "we" .... ik. Davit staat aan het eind van de steiger ongeduldig op me te wachten. Het is duidelijk, dit is geen vakantie.
Koh Tao is paradijselijk. Tah Toh Lagoon blijkt een rustige plek weg van het toeristische andere gedeelte van het eiland. Er zijn twee baaien met hagelwitte koraalstranden en palmbomen, een azuur blauwe heldere zee en de hutten en huisjes zijn tegen de heuvels opgebouwd. We zijn aangekomen op oudejaarsdag en na drie dagen reizen loop ik op mijn tandvlees. Maar eerst moeten de contacten met de vrienden worden hernieuwd in het Thais en ik zit er voor spek en bonen bij. Dit wordt het thema op Koh Tao, Davit druk met werk en vrienden en ik ernaast met een vacante blik in mijn ogen of verzonken in een boek. De bezoekers van het resort zijn stelletjes die graag op zichzelf zijn en de enige mensen met wie ik contact krijg zijn de mensen die werken op het resort zelf. Maar daar moet ik mee oppassen, want de Thai roddelen graag en ik kan niet al te amicaal worden. Zucht.
Op oudejaarsavond zitten Davit en ik in een bijna uitgestorven Reaggae bar. Het is Davit's favoriete uitgaansplek hier. We zitten met zijn vieren aan een tafel en het gesprek is in Thai. Tegen twaalf uur herinner ik de bediening eraan dat het bijna zover is maar op het moment supreme gebeurt er niets. Dus ga ik maar even rond met de beste wensen. Ook dat resulteert niet in een gezamelijke tafel en een feestje. Ook niet in een nieuwjaarszoen, want Davit en ik hebben net woorden gehad. Ik heb me zelden zo eenzaam gevoeld.
Ik bel een paar Thaise vrienden op (mijn westerse vrienden zijn voor de kerst terug naar Europa gegaan) en zij slagen erin me een beetje op te beuren.
Ik heb Koh Tao drie dagen geleden verlaten en daarmee Davit voorlopig ook. Nu we niet samen zijn genieten we meer van elkaar en mijn plan het uit te maken is er dus nog niet van gekomen. Ik weet niet of ik ooit terug ga naar Koh Tao, waarschijnlijk sterft de relatie tussen Davit en ik een langzame dood over de komende maanden. Zo gaat het meestal.
Vanavond ga ik richting Laos en zal daar morgenochtend aankomen. Ik hoop dat een monnik die ik er de vorige keer heb leren kennen weer te ontmoeten en ook een vriend uit Nepal te zien. Voor nu ben ik even klaar met Thailand.
Ten eerste wens ik iedereen een fantastisch 2007! Ik hoop dat jullie allemaal een geweldig begin hebben gemaakt de afgelopen twee weken.
Mijn start was niet geweldig. Ook al waren alle ingredienten ervoor daar...
Een van de redenen dat het zo stil is geweest aan mijn kant van de lijn is dat ik drie maanden geleden mijn vriend heb leren kennen en veel van mijn vrije tijd is naar hem gegaan in plaats van naar jullie. Het zijn drie bewogen maanden geweest. Davit, net zo eigenwijs als ik zo niet nog eigenwijzer, en ik botsen nogal eens met elkaar. Sterker nog, het mag een wonder heten wanneer we zonder aanvaring de dag doorkomen. Hij en ik, leven beiden al jaren volgens onze eigen regels en aanpassen aan een ander in je leven valt ons allebei zwaar. Dus gaan we zoveel mogelijk onze eigen gang en storen zich ook dan continue aan de ander. En als we niet gek op elkaar waren zouden we het niet drie maanden hebben volgehouden, eerder drie dagen.
Davit is Thai, ook al zou je het aan zijn naam niet zeggen. Hij is een paar jaar ouder dan ik en is zo iemand die met iedereen onmiddelijk vrienden maakt, mensen constant aan het lachen maakt en zichzelf graag voor gek zet. En anderen ook natuurlijk. Mij maakt hij, tussen de ruzies door, ook elke dag aan het lachen en hij vergeeft me al mijn fouten, scherpe opmerkingen en vreemde buien. Ik aan de andere kant vergeef wel, maar vergeet niets. Vrouwen!
Niet lang nadat ik Davit ontmoette vroeg ik hem of hij zin had in een paar weken aan het strand op een van de eilanden en dat had hij wel. Hij klom in de telefoon, legde contact met zijn beste vriend (een van de velen) en vertelde dat Addy, de vriend, een resort had op Koh Tao waar we gratis zouden kunnen verblijven. Twee weken later was zijn vriend op bezoek in Pai en regelden de mannen het zo dat Davit op Koh Tao zou komen werken. Het plan was dat Davit een bar zou gaan bouwen en managen op Addy's resort.
Twee maanden later lopen we de steiger af richting strand van Koh Tao. Nou ja, "we" .... ik. Davit staat aan het eind van de steiger ongeduldig op me te wachten. Het is duidelijk, dit is geen vakantie.
Koh Tao is paradijselijk. Tah Toh Lagoon blijkt een rustige plek weg van het toeristische andere gedeelte van het eiland. Er zijn twee baaien met hagelwitte koraalstranden en palmbomen, een azuur blauwe heldere zee en de hutten en huisjes zijn tegen de heuvels opgebouwd. We zijn aangekomen op oudejaarsdag en na drie dagen reizen loop ik op mijn tandvlees. Maar eerst moeten de contacten met de vrienden worden hernieuwd in het Thais en ik zit er voor spek en bonen bij. Dit wordt het thema op Koh Tao, Davit druk met werk en vrienden en ik ernaast met een vacante blik in mijn ogen of verzonken in een boek. De bezoekers van het resort zijn stelletjes die graag op zichzelf zijn en de enige mensen met wie ik contact krijg zijn de mensen die werken op het resort zelf. Maar daar moet ik mee oppassen, want de Thai roddelen graag en ik kan niet al te amicaal worden. Zucht.
Op oudejaarsavond zitten Davit en ik in een bijna uitgestorven Reaggae bar. Het is Davit's favoriete uitgaansplek hier. We zitten met zijn vieren aan een tafel en het gesprek is in Thai. Tegen twaalf uur herinner ik de bediening eraan dat het bijna zover is maar op het moment supreme gebeurt er niets. Dus ga ik maar even rond met de beste wensen. Ook dat resulteert niet in een gezamelijke tafel en een feestje. Ook niet in een nieuwjaarszoen, want Davit en ik hebben net woorden gehad. Ik heb me zelden zo eenzaam gevoeld.
Ik bel een paar Thaise vrienden op (mijn westerse vrienden zijn voor de kerst terug naar Europa gegaan) en zij slagen erin me een beetje op te beuren.
Ik heb Koh Tao drie dagen geleden verlaten en daarmee Davit voorlopig ook. Nu we niet samen zijn genieten we meer van elkaar en mijn plan het uit te maken is er dus nog niet van gekomen. Ik weet niet of ik ooit terug ga naar Koh Tao, waarschijnlijk sterft de relatie tussen Davit en ik een langzame dood over de komende maanden. Zo gaat het meestal.
Vanavond ga ik richting Laos en zal daar morgenochtend aankomen. Ik hoop dat een monnik die ik er de vorige keer heb leren kennen weer te ontmoeten en ook een vriend uit Nepal te zien. Voor nu ben ik even klaar met Thailand.
-
13 Januari 2007 - 11:21
Jessica:
Hoi lieve Kit,
Voor jou ook heel veel geluk en gezondheid in (bij ons) 2007 en bij jou 2550(?). Dit is een heel ander berichtje dan al je andere berichten. Hier spreekt ineens eenzaamheid en verdriet uit en dat ben ik niet van je gewend. Ik hoop dat je je snel weer lekker in je vel voelt.
Liefs, Jessica -
13 Januari 2007 - 23:27
Carola:
Heee lieverd! Ik denk aan je. Veel liefs -
15 Januari 2007 - 08:12
Fred:
hee lieve kit,
ik hoop dat je je snel weer lekker voelt!
hier in NL zitten een heleboel vriendjes die veel aan je denken.
dikke knuffel!!!!
-
15 Januari 2007 - 08:16
Miranda Lageman:
Hoi Kanjer,
Ook voor jou de allerbeste wensen voor het nieuwe jaar.
Tja, dat is inderdaad een wat ander bericht van jou. Aber, "was Sich liebt, dass neckt sich", en soms.....
Nou, het komt vast wel weer goed.Blijf genieten!
Liefs, Miranda -
15 Januari 2007 - 09:19
Giti:
jammer, jammer, jammer....
maar het nieuw jaar staat grotendeels nog voor je Kit, dus maak er daar iets moois van, emt of ZONDER Davit!
het beste + liefs van giti -
15 Januari 2007 - 10:44
Nienke :
Hoi Kit!
Ook voor mij is het veel te lang geleden dat ik je gemaild heb... Ik zal snel een uitgebreide mail sturen, maar ik wilde nu wel reageren op je verhaal! Joh, 'alles went behalve een vent' en Love Hurts! Het komt wel goed. Ik wens je in ieder geval een gezond, gezellig, veilig en liefdevol 2007 toe!! Liefs van Nienke -
16 Januari 2007 - 09:05
Luigi & Max.:
Wij wensen jou het allerbeste en gezondheid voor dit nieuwe jaar, en neem dit maar van ons aan... " Alles komt goed " hahaha.
Groetjessss.
-
21 Januari 2007 - 09:41
Lilian :
Ha lieve Kit,
Hoop dat je nu weer iets lekkerder in je vel zit. Balen dat het zo gegaan is. Denk aan je en hoop dat het snel weer beter gaat. Dikke knuffel lilian -
24 Januari 2007 - 21:15
Big Brother:
He 'kleine' zus, nog gefeliciteerd. Had je een ecard gestuurd, maar die is gebounced. Bestaat je hotmailadres niet meer?
xxx
Grote broer -
29 Januari 2007 - 11:44
Lucette Leenart:
hoi Kit,
Meid, maak er maar een mooi jaar van. De start was dan niet helemaal geweldig maar je hebt nog een heleboel maanden om het goed maken. Ik denk aan je!
liefs Lucet
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
