overpeinzingen langs de Mekong

14 januari 2007

Zittend op een vlonder van een verlaten restaurant geniet ik van de zonsondergang over de Mekong rivier. De zon staat nog hoog genoeg om mijn huid te laten gloeien, maar de zachte rode en oranje tinten hangen al in de lucht. Achter mij klinkt muziek, een liefdeslied ongetwijfeld en zo te horen is het ludduhvudduh. Het heeft een kalmerend effect op me.

Het is mijn eerste dag terug in Laos. Gisteravond ben ik om zeven uur uit Bangkok vertrokken en de overgang van de drukke megastad naar de relatief rustige hoofdstad Vientiane is ongelooflijk. Veel meer dan een paar tuktus en wat brommers tuffen er op dit uur niet rond. Ik ben vanochtend om een uur of zeven aangekomen en had het geluk binnen tien minuten een geweldige kamer te vinden. Daarna ben ik als een blok in slaap gevallen en tegen een uur of vijf 's avonds wakker geworden van de honger.

De grensovergang vanochtend was niet opmerkelijk op de overgang van links- naar rechtsrijdend verkeer na dan. Daar moet ik na ruim twee en een half jaar verschrikkelijk aan wennen! Je merkt trouwens onmiddelijk dat je in Laos bent, de VIP-bus werd omgeruild voor een roestige Volvo bus uit de jaren zeventig met zwaar doorgezakte stoelen. Eindelijk weer eens een echte rammelbus. Ik voel me nu al weer thuis!