de genadige regens
Door: Kit Weissman
Blijf op de hoogte en volg Kit
02 Juli 2005 | India, New Delhi
Al weken is India in de ban van de moesson; het meest aanbeden, gevierde en gevreesde weersverschijnsel in dit deel van de wereld. Een paar maanden terug heb ik het boek 'Chasing the monsoon', geschreven door Alexander Frater gelezen. Hij beschrijft daarin met veel humor en passie hoe India van totale lethargie in extase veranderd door dit natuurgeweld. Hij vertelt over luchten zo zwart als de aarde, soms groen en geel van electrische geladenheid. Dikke wolken die aankomen rollen over het land, onafgebroken bliksem. Dat laatste spreekt me vooral aan. Ik houd van spanning en ook de ontlading die erna komt. Wanneer het 's nacht onweert ga ik altijd uit bed om ernaar te kijken. Een keer heb ik in Utrecht meegemaakt dat het zo verschrikkelijk onweerde dat er geen pauze meer leek te zijn tussen de lichtflitsen. De bijbehorende donderklappen donderden me letterlijk het bed uit. Na een minuut het schouwspel te hebben aangezien heb ik alle stekkers uit de contactdozen getrokken en ben met de nekharen rechtovereind terug in bed gesprongen en heb de dekens geheel over me heen getrokken. Het leek alsof het einde van de wereld was aangebroken.
Vannacht werd ik wakker van de weerslichten. Deze keer geen gedonder; de bliksem was horizontaal en het geluid leek ons niet te kunnen bereiken. Ook nu leek er vrijwel geen pauze tussen de flitsen, het was alsof ik me in een disco onder het licht van een stroboscoop bevond. Niet bepaald een genot om naar te kijken, ik werd er licht in mijn hoofd van.
De warmte, benauwdheid en de steeds frequenter wordende regens zijn de voorbodes van de moesson die binnenkort ook hier zal arriveren. Fantastisch vooral vind ik de dikke mist die zonder aankondiging verschijnt. Binnen een minuut vlakt de dikke witte massa alles op de achtergrond uit, soms het zicht beperkend tot een meter of twintig. Het is zo dik, dat ik slierten ervan zie binnendrijven terwijl ik achter de computer in het internet cafe zit. Ik ben in een sprookjeswereld beland.
Dikke grijze wolken hangen dreigend te wachten dag in dag uit. Het doet duitse, engelse en nederlandse toeristen meimeren over donkere herfstdagen met een kop chocolademelk en de voeten bij de kachel. Een enkele maal ontladen de wolken zich van de grote hoeveelheid water die ze met zich mee dragen. De druppels zijn dik en wanneer ze op mijn huid vallen voelt het alsof ik wordt bekogelt met vogelpoep.
Aan de dagelijkse uitrusting van de mensen hier veranderd niet veel tijdens deze seizoenswisseling. De paraplu's die tot op heden dienden de zon te weren, doen het ook prima tegen de regen. Omdat het nog steeds warm is, loopt nog steeds iedereen op slippers en draagt zijn of haar zomerkleding. De hoge hakken die de vrouwens altijd dragen zijn nu ook handig om droogt door plassen heen te komen. Ook de zonnebril verdwijnt niet uit het straatbeeld; de lucht is soms zo fel dat je moet knijpen met je ogen om iets te kunnen zien.
Dharamsala is overigens niet vreemd van een regenbui hier of daar. Aangezien het aan de voet van de Himalaya ligt en de wolken zich met inlandse wind daar overheen moeten bewegen, is het een van de natste plaatsen in India. Echter wel ruimschoots overtroffen door Cherapunjee, in Assam, wat de natste plek ter wereld moet zijn.
Er zijn uiteraard ook plekken in India waar ze alleen maar kunnen hopen op een klein aandeel in de regens. Rhajastan, bijvoorbeeld, is altijd al verstoken geweest van de vruchten van de moesson. Zozeer was het sentiment daar, dat bij gebrek aan regens paleizen werden gebouwd met meer dan vijfhonderd fonteinen en randen met gaten langs de daken, zodat met behulp van duizenden liters water eens per jaar de moesson werd nagebootst. Een prachtig voorbeeld daarvan ligt in Deeg genaamd Gopal Bhawan. Ik hoop het ooit te bezoeken.
Niet alleen de gemoedsrust van de mensen hier veranderd tijdens de moesson, ook de economie is er voor een groot deel van afhankelijk. Ondanks de enorme schade die elk jaar wordt aangericht -140.000 mensen in de staat Orissa zijn momenteel gevlucht voor de overstromingen - zijn voorspellingen van een hevige monsoon enorm gunstig voor de economie. Alleen al geruchten van een goede moesson kunnen zorgen voor een stijging van makkelijk 1½% op de beurs. India is grotendeels afhankelijk van de moesson voor het water nodig om gewassen te verbouwen en voor drinkwater uiteraard. Het water wat uit de Himalaya komt is daarvoor bij lange na niet toereikend. Toch vertaalt regen en smeltwater niet onmiddelijk in drinkwater blijkt nu in Srinagar, Kashmir. Dankzij de hete zomer is een grotere hoeveelheid smeltwater aanwezig dan in andere jaren. Zelf zoveel, dat er op vele plaatsen overstromingen zijn en de noodtoestand is uitgeroepen. Veilig drinkwater is echter niet voorhanden en hier en daar zijn rellen uitgebroken onder de dorstige bevolking. Alsof ze in Kashmir niet al genoeg met rellen en aanslagen vandoen hebben.
Ondertussen wacht ik de regens af in de bergen, mijns inziens de veiligste en meest aangename plaats tijdens te moesson. Als ik op mijn ervaring met monsoen in Nepal mag afgaan, staan me een paar heerlijke maanden te wachten.
Vannacht werd ik wakker van de weerslichten. Deze keer geen gedonder; de bliksem was horizontaal en het geluid leek ons niet te kunnen bereiken. Ook nu leek er vrijwel geen pauze tussen de flitsen, het was alsof ik me in een disco onder het licht van een stroboscoop bevond. Niet bepaald een genot om naar te kijken, ik werd er licht in mijn hoofd van.
De warmte, benauwdheid en de steeds frequenter wordende regens zijn de voorbodes van de moesson die binnenkort ook hier zal arriveren. Fantastisch vooral vind ik de dikke mist die zonder aankondiging verschijnt. Binnen een minuut vlakt de dikke witte massa alles op de achtergrond uit, soms het zicht beperkend tot een meter of twintig. Het is zo dik, dat ik slierten ervan zie binnendrijven terwijl ik achter de computer in het internet cafe zit. Ik ben in een sprookjeswereld beland.
Dikke grijze wolken hangen dreigend te wachten dag in dag uit. Het doet duitse, engelse en nederlandse toeristen meimeren over donkere herfstdagen met een kop chocolademelk en de voeten bij de kachel. Een enkele maal ontladen de wolken zich van de grote hoeveelheid water die ze met zich mee dragen. De druppels zijn dik en wanneer ze op mijn huid vallen voelt het alsof ik wordt bekogelt met vogelpoep.
Aan de dagelijkse uitrusting van de mensen hier veranderd niet veel tijdens deze seizoenswisseling. De paraplu's die tot op heden dienden de zon te weren, doen het ook prima tegen de regen. Omdat het nog steeds warm is, loopt nog steeds iedereen op slippers en draagt zijn of haar zomerkleding. De hoge hakken die de vrouwens altijd dragen zijn nu ook handig om droogt door plassen heen te komen. Ook de zonnebril verdwijnt niet uit het straatbeeld; de lucht is soms zo fel dat je moet knijpen met je ogen om iets te kunnen zien.
Dharamsala is overigens niet vreemd van een regenbui hier of daar. Aangezien het aan de voet van de Himalaya ligt en de wolken zich met inlandse wind daar overheen moeten bewegen, is het een van de natste plaatsen in India. Echter wel ruimschoots overtroffen door Cherapunjee, in Assam, wat de natste plek ter wereld moet zijn.
Er zijn uiteraard ook plekken in India waar ze alleen maar kunnen hopen op een klein aandeel in de regens. Rhajastan, bijvoorbeeld, is altijd al verstoken geweest van de vruchten van de moesson. Zozeer was het sentiment daar, dat bij gebrek aan regens paleizen werden gebouwd met meer dan vijfhonderd fonteinen en randen met gaten langs de daken, zodat met behulp van duizenden liters water eens per jaar de moesson werd nagebootst. Een prachtig voorbeeld daarvan ligt in Deeg genaamd Gopal Bhawan. Ik hoop het ooit te bezoeken.
Niet alleen de gemoedsrust van de mensen hier veranderd tijdens de moesson, ook de economie is er voor een groot deel van afhankelijk. Ondanks de enorme schade die elk jaar wordt aangericht -140.000 mensen in de staat Orissa zijn momenteel gevlucht voor de overstromingen - zijn voorspellingen van een hevige monsoon enorm gunstig voor de economie. Alleen al geruchten van een goede moesson kunnen zorgen voor een stijging van makkelijk 1½% op de beurs. India is grotendeels afhankelijk van de moesson voor het water nodig om gewassen te verbouwen en voor drinkwater uiteraard. Het water wat uit de Himalaya komt is daarvoor bij lange na niet toereikend. Toch vertaalt regen en smeltwater niet onmiddelijk in drinkwater blijkt nu in Srinagar, Kashmir. Dankzij de hete zomer is een grotere hoeveelheid smeltwater aanwezig dan in andere jaren. Zelf zoveel, dat er op vele plaatsen overstromingen zijn en de noodtoestand is uitgeroepen. Veilig drinkwater is echter niet voorhanden en hier en daar zijn rellen uitgebroken onder de dorstige bevolking. Alsof ze in Kashmir niet al genoeg met rellen en aanslagen vandoen hebben.
Ondertussen wacht ik de regens af in de bergen, mijns inziens de veiligste en meest aangename plaats tijdens te moesson. Als ik op mijn ervaring met monsoen in Nepal mag afgaan, staan me een paar heerlijke maanden te wachten.
-
02 Juli 2005 - 12:11
Carola:
Mooi verhaal, ik vind die donderwolken altijd al prachtig.
Ik denk na over noverber...
Veel liefs en genieten -
02 Juli 2005 - 12:57
Henny:
hai kit, prachtige beschrijving, ik beantwoord ook gauw je persoonlijke mail, bijna vanatie.... -
03 Juli 2005 - 06:15
Eva:
Wat kan je lang over regen schrijven zeg.... hier in Manali geen monsoon en geen chips in hogedrukzakken... dus iets aan je theorie klopt er niet...
Liefs,
Eva -
08 Juli 2005 - 13:39
Droenie:
Hey lieve meid,
ik zie je zo in opperste fascinatie naar die geweldige ontladingen kijken, ik herinner me je plotselinge concentratie als de hemel te klein was voor zoveel spanning. Geniet ervan, lieverd, en kijk een beetje mee voor mij!
Een lieve zoen! -
19 Augustus 2005 - 09:18
Giti Bán:
hoi lieve kit,
wat ben je trouw met je berichtgeving. nou, zo dat ik je berichten gelezen hebt, even kort over mij/ons.
we hebben een rondreis achter de rug: westkust USA, twee weken en de oostkust bij mijn schoonzus een week. vooral de nationale parken waren prachtig. Ik vind zelfs onbeschrijvelijk, dus probeer ik het ook niet. Men moet het een ker gezien hebben. En daar denk je dan: wat hebben we toch een mooi wereld gekregen!
Daarna nog 2 weken Hongarije geweest, maar snel weer terug, omdat mijn dochter kan elk moment bevallen. Ze is vandaag uitgerekend, maar er is nog niets. maar afwachten. gelukkig gaat alles goed.
ik werk weer vanaf maandag, wat erg wennen is. Nou ja, het is misschien ook normaal.
Je foto's had ik nu niet bewonderd, had ik geen tijd voor. Misschien is het handig als je mijn thuis e-mailadres toevoegt, daar heb ik meer tijd voor.
bangiti@hotmail.com.
veel liefs en blijf genieten,
giti
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
