bijna goed geslapen
Door: Kit Weissman
Blijf op de hoogte en volg Kit
15 December 2004 | India, New Delhi
15 december 2004
Normaliter slaap ik heerlijk in de trein. De doorgaans lichte deining van de wagons wiegen me in slaap. Zo ook vannacht. Helaas waren mijn voeten vannacht een storend element. Of beter gezegd, de mensen die het niet konden laten eraan te zitten. En dat waren er heel wat. Voor de lol, uit nieuwsgierigheid? Geen idee. Maar ik kreeg door de nacht heen het gevoel dat die uitsteeksels van mij werden gebruikt alsof het de besturing van een flipperkast betrof.
Nogal nukkig begin ik maar vroeg aan de dag. Zo vroeg dat nog bijna niemand op is. Behalve de chai verkopers natuurlijk. Chai 's morgens vroeg is hier wat koffie is in Nederland. Meer dan een uur later komt er wat leven in de brouwerij. Blij toe, want het is nog donker buiten en zonder uitzicht is het allemaal wat saai. Over en weer informeert men hoe ieder geslapen heeft en ik voel me een stuk minder zielig wanneer mijn buurman verteld dat hij ook niet geweldig heeft geslapen. Letterlijk zegt hij: "I almost had a good sleep". Ik begrijp precies wat hij bedoelt.
Even verderop gaat de eerste mobiele telefoon over; het is nu half zes in de ochtend. Indianen zijn ongetwijfeld de Italianen van Azië. Wanneer ze eens niet iemand aan de lijn hebben, dan spelen ze wel met het hebbedingetje. Je hebt hier trouwens geen grote woordenschat nodig om een mobiel gesprek te voeren: 99% van de conversatie bestaat uit het luid herhalen van het woord "Hello". Men wacht vaak niet eens op antwoord en blijft onophoudelijk hello hello hello hello hello tegen het apparaat roepen. Slechts sporadisch wordt er wat tussendoor gemompeld. Óf, de mobiel gaat over (doorgaans speelt het een kerstlied onafhankelijk van het seizoen) en de gelukkige ontvanger staart net zo lang naar het scherm tot de telefoon niet meer overgaat. Een prachtig voorbeeld van 'mind over matter'.
Andy, de engelsman die ik gisteren op het perron heb ontmoet en toevallig het bed boven mij heeft, is de laatste die opstaat. Het is nu negen uur. Ik heb m'n ontbijt al achter m'n kiezen zitten. Het was een hete versie van Couscous waar ik niet echt enthousiast van werd.
De gesprekken in de coupé komen nu een beetje op gang. De Indiase passagiers stellen ons de gewoonlijke reeks standaard vragen en een paar minuten later ben ik opeens verwikkeld in een religieuze discussie. Oh oh, ik heb hier duidelijk met Evangelisten van doen. Geschokt en verbijsterd over mijn uitspraak dat ik geen enkele godsdienst aanhang, probeert men mij naarstig op andere ideeën te brengen. Verhalen over wonderen worden tevoorschijn getoverd als bewijskracht van hun gelijk. Het zou me die dag nog twee keer overkomen. In ons koloniale verleden hebben we hier prachtig staatje hersenspoeling geleverd. Alleen wanneer ik erop wijs dat zowel ik, als de evangelisten niet geïnspireerd raken door onze gesprekken, kunnen we het weer over wat anders hebben. Maar het steekt wel bij hen merk ik.
Tussen de langsschuifelende stoet bedelaars zit ook een Sadhu, iemand die zijn wereldse bezittingen heeft opgegeven voor zijn spirituele tocht. De witte liggende streep op zijn voorhoofd duidt erop dat hij een Vishnu aanhanger is, als ik het goed heb. Hij vraagt Andy om geld, maar Andy geeft geen sjoege. Als reaktie daarop steekt de man een heel verhaal af tegen onze Indiase medereizigers. Het verhaal betreft duidelijk Andy ofwel mensen zoals hem. Ik zou er heel wat voor over hebben te weten war de man allemaal zegt. Maar nadat de man weg is wil niemand het ons zeggen. Mijn gok is dat de man zojuist een vloek over Andy heeft uitgesproken. Een fenomeen waarover Andy net aan het lezen is in zijn nieuwe boek: Holy Cow. Het zou me in ieder geval niets verbazen.
In de coupé zit ook nog een Israëlisch stel. Zij zijn ook onderweg naar Kochi en we spreken af straks een taxi te delen. Rond vier uur ariveren we hij hotel Park Avenue in Kochi waarvan de naam meer luxe doet vermoeden dan wordt geleverd. De kamers zijn duur en niet erg aangenaam. Morgen maar op zoek naar een andere kamer. Ik plof op m'n bed, sluit m'n ogen en open ze pas weer de volgende ochtend.
Normaliter slaap ik heerlijk in de trein. De doorgaans lichte deining van de wagons wiegen me in slaap. Zo ook vannacht. Helaas waren mijn voeten vannacht een storend element. Of beter gezegd, de mensen die het niet konden laten eraan te zitten. En dat waren er heel wat. Voor de lol, uit nieuwsgierigheid? Geen idee. Maar ik kreeg door de nacht heen het gevoel dat die uitsteeksels van mij werden gebruikt alsof het de besturing van een flipperkast betrof.
Nogal nukkig begin ik maar vroeg aan de dag. Zo vroeg dat nog bijna niemand op is. Behalve de chai verkopers natuurlijk. Chai 's morgens vroeg is hier wat koffie is in Nederland. Meer dan een uur later komt er wat leven in de brouwerij. Blij toe, want het is nog donker buiten en zonder uitzicht is het allemaal wat saai. Over en weer informeert men hoe ieder geslapen heeft en ik voel me een stuk minder zielig wanneer mijn buurman verteld dat hij ook niet geweldig heeft geslapen. Letterlijk zegt hij: "I almost had a good sleep". Ik begrijp precies wat hij bedoelt.
Even verderop gaat de eerste mobiele telefoon over; het is nu half zes in de ochtend. Indianen zijn ongetwijfeld de Italianen van Azië. Wanneer ze eens niet iemand aan de lijn hebben, dan spelen ze wel met het hebbedingetje. Je hebt hier trouwens geen grote woordenschat nodig om een mobiel gesprek te voeren: 99% van de conversatie bestaat uit het luid herhalen van het woord "Hello". Men wacht vaak niet eens op antwoord en blijft onophoudelijk hello hello hello hello hello tegen het apparaat roepen. Slechts sporadisch wordt er wat tussendoor gemompeld. Óf, de mobiel gaat over (doorgaans speelt het een kerstlied onafhankelijk van het seizoen) en de gelukkige ontvanger staart net zo lang naar het scherm tot de telefoon niet meer overgaat. Een prachtig voorbeeld van 'mind over matter'.
Andy, de engelsman die ik gisteren op het perron heb ontmoet en toevallig het bed boven mij heeft, is de laatste die opstaat. Het is nu negen uur. Ik heb m'n ontbijt al achter m'n kiezen zitten. Het was een hete versie van Couscous waar ik niet echt enthousiast van werd.
De gesprekken in de coupé komen nu een beetje op gang. De Indiase passagiers stellen ons de gewoonlijke reeks standaard vragen en een paar minuten later ben ik opeens verwikkeld in een religieuze discussie. Oh oh, ik heb hier duidelijk met Evangelisten van doen. Geschokt en verbijsterd over mijn uitspraak dat ik geen enkele godsdienst aanhang, probeert men mij naarstig op andere ideeën te brengen. Verhalen over wonderen worden tevoorschijn getoverd als bewijskracht van hun gelijk. Het zou me die dag nog twee keer overkomen. In ons koloniale verleden hebben we hier prachtig staatje hersenspoeling geleverd. Alleen wanneer ik erop wijs dat zowel ik, als de evangelisten niet geïnspireerd raken door onze gesprekken, kunnen we het weer over wat anders hebben. Maar het steekt wel bij hen merk ik.
Tussen de langsschuifelende stoet bedelaars zit ook een Sadhu, iemand die zijn wereldse bezittingen heeft opgegeven voor zijn spirituele tocht. De witte liggende streep op zijn voorhoofd duidt erop dat hij een Vishnu aanhanger is, als ik het goed heb. Hij vraagt Andy om geld, maar Andy geeft geen sjoege. Als reaktie daarop steekt de man een heel verhaal af tegen onze Indiase medereizigers. Het verhaal betreft duidelijk Andy ofwel mensen zoals hem. Ik zou er heel wat voor over hebben te weten war de man allemaal zegt. Maar nadat de man weg is wil niemand het ons zeggen. Mijn gok is dat de man zojuist een vloek over Andy heeft uitgesproken. Een fenomeen waarover Andy net aan het lezen is in zijn nieuwe boek: Holy Cow. Het zou me in ieder geval niets verbazen.
In de coupé zit ook nog een Israëlisch stel. Zij zijn ook onderweg naar Kochi en we spreken af straks een taxi te delen. Rond vier uur ariveren we hij hotel Park Avenue in Kochi waarvan de naam meer luxe doet vermoeden dan wordt geleverd. De kamers zijn duur en niet erg aangenaam. Morgen maar op zoek naar een andere kamer. Ik plof op m'n bed, sluit m'n ogen en open ze pas weer de volgende ochtend.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
