Erin geluisd

18 juli 2004

Ik begin de dag met muziek en een grote pot thee op het terras van het restaurant. Er is een dikke mist en het zicht is misschien een meter of twintig. Onder mij gaat een deur open en Andy komt naar buiten. Hij ziet mij niet en schrikt zich rot als ik hem goedemorgen wens. Wanneer hij van de schrik is bekomen drinken we samen een pot thee en genieten van de stilte. Behalve de dikke mist is het enige wat we af en toe zien een adelaar die geruisloos op de thermiek door de nevel zweeft. Andy is hier gekomen om foto's te maken van de bergen, maar dat lijkt vandaag niet te gaan lukken.

Ik heb vanmiddag m'n vaste internetafspraak met pa en ma, dus ik doe het lekker rustig aan. Morgen wil ik een eind gaan wandelen als het weer het toelaat. Als het zoals vandaag is, zal het lekker wandelweer zijn. Op de terugweg van het internet café loop ik bij een ander hotel binnen om te informeren naar kamerprijzen. Ik weet al wanneer ik binnenloop dat het waarschijnlijk te duur is, maar het is het proberen waard. De prijzen zijn inderdaad hoog, maar kennelijk valt er te onderhandelen. De laagste prijs lijkt vierhonderd ruppees en ik zeg dat dat boven m'n budget is, maar dat ik er een nacht over zal slapen. Ik eet in m'n eigen hotel en vraag of het mogelijk is morgen van kamer te wisselen. Ik leg uit dat het badkamerraam in mijn kamer niet dichtkan en ik daardoor erg veel last heb van de muggen. De man van de receptie stemt toe met de wisseling en ik vraag gelijk of ik morgenochtend een emmer warm water krijgen kan. Tijdens het eten komt de man vragen of ik misschien vanavond al van kamer wil ruilen. Dat wil ik wel. Ook kan hij vanavond al voor warm water zorgen. Dat wil ik niet. Ik douche liever 's ochtends. Hij dringt aan; vanavond werkt hij en kan hij het voor me regelen. Het betekend dat ik met nat haar naar bed moet, maar ik ga akkoord. Ik krijg een prachtige kamer toegewezen. Ik begin snel met pakken en de man komt vertellen dat het warme water al klaar staat in de andere kamer. En dat ik moet opschieten voordat het weer koud is. Wat een service opeens...

Het water staat klaar en is zo heet dat ik het moet mengen met koud water om het bruikbaar te maken. Ik verheug me op de douche, maar iets voelt niet goed. Het is het gedrag van die man en de plotselinge service die me niet lekker zit. Ik check de badkamer op kijkgaten. Er zit een raam in de badkamer, maar die zit aan de buitenkant boven het trapgat. Veel te hoog om erbij te komen. Ik grinnik om m'n achterdocht, maar houd alle kanten van de badkamer goed in de gaten terwijl ik douche. Na een paar minuten kijk ik nogmaals naar het raampje en zie een man naar me kijken. Ik schreeuw en hij verdwijnt onmiddellijk. Ik trek snel een broek en een trui aan en ren naar de receptie. Ik vraag boos om de man die me de kamer heeft gegeven, de enige die Engels spreekt. Hij komt net aangelopen uit de keuken. Ziedend ben ik ondertussen en ik eis onmiddellijk een andere kamer. Hij vraagt niet waarom en geeft iemand de opdracht me een andere kamer te geven. Ik vraag of hij wil weten waarom ik een andere kamer wil. Ok, zegt hij, waarom dan? Ik zeg dat zojuist iemand door het raam van mijn badkamer heeft staan kijken. Hij schrikt niet, zegt niet dat dat niet mogelijk is, hij vraagt alleen: wie? Ik zeg dat ik het niet weet, maar dat ik er zeker van ben dat hij het wel weet. Hij glimlacht en nu weet ik zeker dat hij het was. Drie andere kamers moeten ze me laten zien voordat ik akkoord ga. Bijna elke kamer heeft kijkgaten of ramen die niet sluiten. De kamer die ik uiteindelijk kies heeft dat niet en is volgens mij de duurste kamer die ze hebben.
Stampvoetend haal ik m'n spullen op en onderweg gooi ik met de deuren en vloek ik de hele buurt bij elkaar. De man die me de andere kamers liet zien maakt zich snel uit de voeten. Slim van hem, want dit is geen goed moment om bij mij in de buurt te wezen. Eenmaal in mijn nieuwe kamer sluit ik alles hermetisch af en komen de eerste tranen. Shit, dit heb ik niet verdiend, ik moet me in mijn kamer veilig kunnen voelen. Het is mijn enige veilige plek. En nog wel een werknemer van het hotel die me deze streek levert. Maar dat feit zal zich tegen hem keren, daar ga ik voor zorgen. Ik voel me zo ontzettend dom. Alle signalen waren er. En nog trap ik erin.
Op de gang hoor ik stemmen. Het zijn drie Franse dames die hier ook een kamer hebben. Ik ga met ze praten over wat er gebeurd is en vragen wat zij zouden doen in mijn plaats. Met hun tips en mijn plannen zal ik morgen actie ondernemen.