Pijnlijk
Door: Kit
Blijf op de hoogte en volg Kit
18 Juni 2010 | Thailand, Bangkok
Ik dacht nog, wat heerlijk toch dat je met een goede fiets zo makkelijk van die steile heuvels opkomt.
Met de fikse wandeling van gisteren in mijn binnenzak zit ik voor het eerst sinds lange tijd op de fiets in de bergen. Ik heb expres een route gekozen waarvan ik verwacht dat hij omhoog gaat. Al is het maar een eindje. Dat geeft me het vooruitzicht dat ik straks, wanneer ik moe terugkom, in ieder geval het laatste stuk makkelijk uit kan rijden. Het stuk omhoog is korter dan ik dacht. De tien minuten daarna sjees ik met snelheden boven de 50 km per uur (handen licht op de rem) naar beneden. De teller gaat als een gek tekeer. In tien minuten leg ik ongeveer tien km af en stop wanneer ik tegen een berg aanrijd waarvan de weg steil omhoog gaat. Ik heb zo'n flauw vermoeden dat ik nog best een kluif ga hebben aan de terugtocht van de net gereden tien kilometer en besluit om te keren.
Opeens is het niet zo gemakkelijk meer de heuvels op te komen. Het begin gaat nog wel, maar zonder vaartwind krijg ik het al snel heel erg warm. Het is nog niet eens zeven uur 's ochtends.
Er is bijna geen verkeer op de weg, dus ga ik zigzaggend naar boven. Dat maakt het klimmen een stuk minder zwaar. Ik krijg pas echt door hoe steil de weg naar boven gaat wanneer ik mijn stuur voor de volgende zigzag naar rechts draai en mijn voorwiel van de grond komt. Ik was zowaar achterover gevallen met fiets en al als ik niet meteen was afgestapt. Lopen verder dus. En ook dat is hartstikke zwaar. Ik wijd het aan mijn slechte conditie en besef dat het maar goed is dat ik er nu aan sleutel.
Van de twintig kilometer rijd ik uiteindelijk 70% en de rest moet ik lopen. Voorbijgangers op de brommer kijken geamuseerd, meewarig of verbijsterd naar die gekke westerling op of naast de fiets. Wie haalt het nou in zijn of haar botte hoofd zoiets te ondernemen.
Ik ben niet de enige. Wanneer ik terug bij het guesthouse een van de medewerkers vertel van mijn rit zit een andere westerling aandachtig mee te luisteren. Hmmm, dat staat mij dus zometeen ook te wachten, zegt hij met een zwaar Australisch accent. Hij is hier ook op de fiets. Is al tien maanden onderweg en wil dezelfde kant op als ik vanochtend ben gegaan, alleen dan nog verder door en niet terug.
Hij vertelt dat de wegen hier bij Mae Salong de steilste zijn die hij ooit in Azië mee heeft gemaakt en ik ben er zeer op gebrand ieder woord te geloven.
Mijn spieren voel ik, pijn is het niet, maar ik voel het wel trekken. Mooi zo. Het begin is gemaakt.
-
18 Juni 2010 - 13:43
Miranda Lageman:
Hey kanjer,
Klinkt spannend maar ook ontzettend stoer dat je toch hebt doorgezet (al kon je waarschijnlijk niet anders, haha).
Go for it girl ;-)
Knufs -
18 Juni 2010 - 17:04
Janneman:
Go girl!
Prachtige foto van die sprinkhaan ook!
X Janneke -
18 Juni 2010 - 19:35
Carola:
Wat een heerlijk Kit verhaal. Voelde even of ik zelf op die berg stond....
Liefs -
19 Juni 2010 - 05:49
Lilian:
Ha lieve kit
Dapper hoor die steilebergen. Ik heb al moeite met de brug bij A'dam CS.
Geniet maar lekker. Veel liefs Lilian -
19 Juni 2010 - 18:18
Carla Stoet:
Brasília, 19-6-10
.......ik hou ook van die lange fietstochten Kitty, maar dan wel achterop!!!! Wat maak je toch een fantastisch mooie foto's.
Liefs van Carla -
21 Juni 2010 - 09:57
Henny Molenaar:
Ha Kit,
Still going strong, lady! lees ik. En wat zie je weer een mooie dingen. Nog last gehad van de onlusten in Bangkok?
lieve groet, Henny -
30 Juni 2010 - 19:41
Michiel:
Hey Kit,
Stoere fietstocht! Had je het ook gedaan als je wist hoe steil het was?
Iedere dag een keer doen, ben je er zo aan gewend ;-)
groetjes!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
