aan/uit

5 februari 2007

Ik heb een rustige dag. Ik slaap lang uit en ga internetten. Mams tref ik helaas niet online.

Een tijdje geleden zijn al mijn foto's van mijn site verwijderd door een misverstand. Hier in Vientiane heb ik geprobeert het allemaal te herstellen, maar over de kwaliteit van de foto's ben ik niet tevreden. Vooral de liggende foto's, ofwel landscape, zijn verschrikkelijk slecht bij de diavoorstelling. Je kan de blokjes van de pixels gewoon zien. Dat vind ik wel heel erg jammer. Ik probeerde er vandaag een oplossing voor te vinden, maar dat liep op niets uit.

Davit belt. Hij wil me op mijn Thaise nummer bellen, dat is goedkoper en ik zit hier zo dicht bij de Thaise grens dat ik nog ontvangst heb. Vijf minuten later belt hij me op. We praten, nou ja, ruzien lang deze keer. Davit draait de zaken volledig om. Zegt dat ik geen interesse meer in hem heb, hem afscheep, dat ik telkens de ruzies begin en ga zo maar door. Ik geloof mijn oren niet! En het ergste is, ik denk dat hij er zelf nog in gelooft ook. Hij heeft duidelijk last van "too much thinking". Ik ben boos en verdrietig. Dit was allemaal nergens voor nodig geweest. Jaloezie maakt van mensen gekke wezens en er valt gewoon niet tegen te vechten. Het is verdrietig voor ons allebei.

Een van de voorbeelden die hij aanhaalde was wat er gebeurde op mijn verjaardag. Hij had me om middernacht gebeld om me te feliciteren en daardoor was ik 's ochtends in zo'n goede stemming dat ik om 8 uur, toen hij me wakker belde, helemaal opgetogen was over mijn plannen voor de dag. In zijn idee een voorbeeld dat ik hem helemaal niet mistte. Terwijl mijn verjaardag juist altijd een dag is waarop ik mijn liefsten, familie en vrienden juist heel erg mis. Dat weerhoudt me er natuurlijk niet van er het beste van te maken, maar wat kan je doen wanneer iemand je die pret niet gunt?

Hij vraagt me wat ik nu wil doen. Ik zeg dat hij dat na mijn laatste bericht wel zou moeten weten. Ik had hem daarin gezegt dat het over is tussen ons. Hij doet alsof hij het bericht nooit heeft gezien. Ik ben stil. Wat moet ik daar nou op antwoorden? Hij hangt op.

Ik moet mijn kamer uit. Ik moet even bijkomen en loop langs de rivier. Het is een koele avond en ik heb mijn sjaal om me heengeslagen.
Ik laat mijn gedachten de vrije loop tot er een jongen uit Kameroen naast me komt fietsen. Hij loopt ruim een uur met me op en verbergt niet dat hij er is om me te versieren. Ik vertel hem dat ik een vriend heb, ook al is dat niet langer waar. Voor hem geen probleem zegt hij met een glimlach. Nee bedankt, antwoord ik. Hij kijkt het nog een kwartiertje aan en gaat er dan vandoor. Ik ga met een omweg terug naar huis en val onmiddelijk in slaap.