Songkran

Songkran, Thais nieuwjaar, staat voor de deur. Het betekend vijf dagen feest. Iedereen praat erover en de week ervoor wordt het oude centrum van de stad getransformeerd tot festiviteitenzone. Net als in Europa begint Oud en Nieuw hier een dag te vroeg. Wanneer ik van een van mijn lessen naar Misone guesthouse loop kom ik in de vuurlinie terecht. Of moet ik waterlinie zeggen?

De traditie van Songkran is namelijk dat men elkaar natspettert en met kleurstof besmeurd. Nou ja, natspettert, zeg maar gerust dat je emmers met water over je heen krijgt. De ouderen doen het op de respectvolle Thaise manier, een beetje water over je schouder. Het is niet gepast om het hoofd te raken, het is het heiligste deel van het lichaam volgens de bhoedisten. Deze manier is bijna een soort van doop waar ook een Thaise wens bij hoort. Die ben ik echter nu al weer vergeten. Het gebruik kent zijn oorsprong in de warme zomers wanneer het bijna ondragelijk was in de processies mee te lopen of uren langs de kant te staan zonder verkoeling. Dit jaar is het ook erg warm en ik moet zeggen dat het water het inderdaad een heel stuk dragelijker maakt. We zitten nu zo ongeveer in de warmste tijd van het jaar, zo vlak voor de moesson en het koelt nu 's avonds niet meer af. Onze natte kleding zorgt voor constante afkoeling en tegen het eind van de dag heb ik het zelfs af en toe koud! De lange nachten, veel drank en de natte kledng maken een hoop mensen ziek tijdens Songkran. Meer dan een paar gasten van het guesthouse zijn na een paar dagen te ziek om mee te doen aan de activiteiten. Bij hen is het vooral de uitputting en de kater, niet zo zeer de verkoudheid die hen zo ziek maakt. Aangezien ik niet of nauwelijks drink kan ik het feestgebeuren goed aan en heb het geluk niet eens verkouden te worden. Het is echter wel vermoeiend. Elke dag gaan we de stad in en ontdekken dat, als Farang (blanke) zijnde, de vuurlinie mee schuift naar waar jij gaat en staat. Deze vijf dagen hebben de Thai de gelegenheid wraak te nemen op de westerse indringers van Chiang Mai. En Thaise jongens vinden het vooral leuk om je in een nat t-shirt rond te zien lopen.

Vandaag, een dag voor Songkran officieel begint, proberen Eun Jeoung en ik zo droog mogelijk bij het warenhuis even verderop te komen, maar het is onbegonnen werk. Ik laat het water maar over me heen komen. Eun Jeoung echter gilt en rent en komt uiteindelijk natter bij het warenhuis aan dan ik. Net droog van de vorige aanval gaan we een uur later dezelfde weg terug en liggen natuurlijk weer onder vuur. Ik ga me thuis omkleden om aan de feestelijkheden mee te kunnen doen. Bij Misone guesthouse voor de deur zijn de gasten als volop voorbijgangers aan het belagen. Een grote ton wordt contstant vol gehouden met een tuinslang. De wapens vandaag zijn kleine emmertjes, bekers en gloednieuwe waterpistolen. Deze laatste zijn uiteraard het meest populair, vooral omdat je er heel erg ver mee kan schieten. En ver betekend dat je zelf misschien niet geraakt kan worden. Het voortdurend overhalen van de trekker met natte handen zorgt echter wel heel snel voor blaren en ik ruil na een half uur mijn pistool om voor een emmer en een beker. Vier uur lang, zonder pauze, gaan we voorbijgangers te lijf. Na zes uur 's avonds moeten de emmers en pistolen worden weggeborgen en is het tijd om bij te komen van de dag en uit te gaan. En uiteraard gaan we elke avond uit. Elke nacht kom ik helemaal uitgeput thuis. Uitgeput, maar wel voldaan. Het is genieten elke dag weer.

We kijken onze ogen uit aan de knappe jongens en de prachtige meiden. het is een groot feest. Op de laatste dag huren we een tuktuk voor de hele middag. Tijdens die zes uur komen we precies een keer het oude centrum rond dat ongeveer een vierkante kilometer groot is. Zo langzaam komen we vooruit. De straten zijn afgeladen met trucks met in de laadbak minstens zes tot acht man en een grote ton met water. Het water varieert van kraanwater met jasmijngeur tot kanaalwater. Het verschil is goed te ruiken.
Net op deze dag is het behoorlijk bewolkt, juist nu we voortdurend onder vuur liggen. De meeste mensen gooien en schieten met ijswater. Het is zo koud dat het na een tijdje pijn doet en aan het eind van de middag zitten er vier zielige vogeltjes achterin de tuktuk. Zes uur geleden waren we nog het A-team die de strijd met de Thai aanging.... We hebben verloren. Een zekere nederlaag tegen 30.000 wraakzuchtige Thai. Maar hoe wraakzuchtig ook, de afgelopen vijf dagen hebben we geen kwaad woord of boze blik gekregen. De Thai weten hoe ze moeten feesten!!