lui

Ik zit al een tijdje in Bangkok. Velen zouden zeggen te lang. Ik heb het er, op de verstikkende warmte na, erg naar mijn zin. Ik kom er ook om de paar dagen bekenden tegen. Ik heb het dan over mensen die ik maanden geleden heb ontmoet en nu opeens tegen het lijf loop. Zoals Bob. Ik ken Bob van Ko Chang. Hij heeft nog een week voordat hij teruggaat naar de Verenigde Staten.

20 februari 2006

Lui. Er komt geen eind aan. Ik slaap het grootste deel van de dag. Het regent buiten, dus ik heb een goed excuus. Ik eet beneden wat, speel pool. Doe een poging om wat te schrijven, maar daar komt bitter weinig van terecht.
Ik heb vanavond om negen uur met Bob afgesproken. Hij zit op me te wachten bij hotel Sawasdee. We gaan vanavond naar Saxophone, een jazz club. We nemen de taxi ernaartoe. Zeventig bath kost het ons. Dat valt best mee. Al hadden we best met de bus kunnen gaan.
In The Saxophone is het gezellig. Er speelt een jazz band vanavond, in tegenstelling tot de andere keren dat Bob hier is geweest. Toen speelden ze rock. Vreemd voor een Jazz club. Gelijk ook ander publiek hier, volwassen. En met geld, als je begrijpt wat ik bedoel..
De sandwich die ik bestel kost 120 bath en is het niet waard. Maar Bob biedt aan alles vanavond te betalen en deze keer zeg ik geen nee. Hij heeft al vertelt dat hij nu zo tegen het eind van de reis bakken met geld uitgeeft omdat het nu kan, dus ik maak me er niet druk over.

Rond elf uur gaan we er weg. Ik eet Pad Thai langs de weg terug in Bellampu, ik had nog steeds honger. Bob drinkt koffie buiten op de stoep voor de 7/11. We hebben allebei andere plannen. Ik wil nog even film kijken op Khao San, hij wil naar huis. De film op Khao San Road is binnen vijf minuten nadat ik er aankom al weer afgelopen. Ik ga met mijn cola buiten op de stoep zitten. Er is veel te zien hier langs Khao San. Ik kijk mijn ogen uit. Ladyboys, toeristen en Thaise meiden gehult in minimale kleding. Mannen die hun tatoes showen en rijen en rijen verkopers van straatvoedsel. Fruit, pannekoeken, Pad Thai (thaise bami)en gefrituurde insecten. Zo nu en dan wordt ik aangesproken door een Thai. Onder andere door een man die even verderop op een stoel zit. Hij wil dat ik bij hem kom zitten, maar ik zie het niet zitten. Laat mij hier maar lekker rustig van het uitzicht genieten. Ik zeg hem nog wel even gedag voor ik wegga en hij haalt me over toch nog even bij hem te zitten. Een minuut maar, zegt hij. Hij begint over relaxen en chakra's, energiestromen in het lichaam. En dat hij me wel even een massage zal geven. Maar daar bedank ik voor. Gratis zegt hij, maar ik wil er niet aan. Ik heb er geen goed gevoel bij en dan is een massage zinloos.

Terug bij DDM blijf ik nog even kijken bij het pool. Chewan (een Thai Bokser) en Mino (mijn buurman op de slaapzaal) zijn er ook. Ik ga even bij hen zitten kletsen. Of ik nog even meega bier drinken op de straatmatten even verderop. Tuurlijk.
Yan (de barman van DDM, mijn guesthouse) heeft vanavond vrij, en is al zo dronken als een torretje. Hij zit er met glazige ogen bij. Vertelt de Duitsters op de matten naast hem dat hij Smallydicky heet en het meisje heeft het in eerste instantie niet door. We lachen ons rot. De jongen naast haar legt de grap uit. Yan wil bewijzen dat zijn moeder hem niet voor niets Smally Dicky heeft genoemd en daagt de jongen uit voor vergelijkingstest. Yan is al bezig zijn broek los te knopen, maar de andere jongen voelt er helemaal niets voor. Wat een droog stel is het zeg! Een Koreaan die er vandaag bij is, is ook erg dronken. Hij blijft me telkens dezelfde vragen stellen. Maar hij is wel vriendelijk. Zegt dat hij over een paar dagen ook naar DDM komt. Yan is nu klaar met de Duitsers, of zij met hem en hij neemt mijn knie om op te slapen. Ik moet er wel om lachen, maar Chewan niet. Die is denk ik jaloers en houdt het allemaal nauwlettend in de gaten. Wanneer er na een uur twee Engelse meiden bij komen waarvan eentje duidelijk in is voor een one night stand, is Yan opeens wakker en richt zijn aandacht op haar. Ik vind het prima, Yan is bepaald mijn type niet. Chewan is nu rustiger. Ik mag hem wel. Hij is een echte vechter. Ik denk niet dat zijn jeugd makkelijk is geweest. Vanaf zijn twaalfde bokst hij al. Oorspronkelijk komt hij uit Cambodja, maar is hier in Thailand opgegroeid. Hij heeft alleen zijn moeder hier maak ik uit zijn verhaal op. Hij heeft eerder een Zwitserse vriendin gehad die wilde dat hij bij haar in Zwitserland kwam wonen, maar dat wil hij niet. Hij moet voor zijn moeder zorgen. Hij is iemand die goed is in alles wat hij aanpakt. Hij kan gitaarspelen, poolen, boksen. Wie weet wat nog meer. Hij is een streber. Heeft op zijn vijftiende sex gehad met een meisje met wie hij toen moest trouwen. Een dag heeft het geduurd. Zijn moeder heeft hem geadviseerd er vandoor te gaan. Daarna heeft hij een Thaise vriendin gehad die hem, als ik het goed heb, heeft bedrogen. Hij heeft zichzelf beloofd dat hij nooit meer een Thaise vriendin neemt. Ik denk dat hij iemand is die krijgt wat hij wil. Hij wil ervoor werken. Momenteel zit zijn knie in een brace. Hij heeft een operatie gehad en het moet drie maanden helen voor hij er weer mee trainen kan. Dat is lastig, want nu komt er veel minder geld binnen en geeft hij behoorlijk wat uit aan drank en uitgaan. En hij verveelt zich. Ik kan het me goed voorstellen.
Tegen een uur of vier, vijf vind ik het wel weer mooi geweest en ga naar huis. Chewan bied aan me te brengen, maar ik loop liever even. Ik moet eerst even over hem nadenken voordat ik hem me "naar huis laat brengen".