Even een fiets kopen
Door: Kit Weissman
Blijf op de hoogte en volg Kit
12 Mei 2010 | Thailand, Bangkok
20100512
Natuurlijk kreeg ik waarschuwingen mee vanuit Nederland: kijk je uit in Bangkok? Doe je voorzichtig? Weet je zeker dat het veilig is om er nu heen te gaan met al die toestanden?
Ik heb daar een standaard antwoord op, gebaseerd op mijn ervaringen de afgelopen jaren. En ervaring heb ik genoeg dankzij mijn "talent" om telkens weer op de verkeerde plaats op de juiste tijd te zijn en of is het andersom?
In ieder geval is mijn standaard antwoord dat je doorgaans echt op zoek moet gaan naar problemen om erin terecht te komen. Vooral als het situaties zijn betreft die door mensen zijn gecreërd zoals nu in Bangkok. Als er in Amsterdam-Noord een demonstratie of rel is, dan is de kans dat je er in Amsterdam-Zuid iets van merkt bijzonder klein. Tenzij je het gaat opzoeken natuurlijk en dat doe ik niet.
Ik ben de laatste twee weken veel online geweest, maar heb de kranten niet gevolgd. Ik weet dat er problemen zijn in Bangkok, maar verder weet ik alleen dat die niet in Khao San en Bellampu zijn, het gebied waar mijn guesthouse is.
Vandaag is de eerste keer dat ik echt Bangkok in ga; ik ga een nieuwe fiets kopen. Want wat is een Hollander zonder een fiets, slechts een halve persoon, nietwaar? Ik verheug me erop, en de winkel heeft me verzekerd dat ze het model dat ik de vorige keer had altijd voeren. Ik verkneukel me al helemaal bij de gedachte dat ik zometeen een gloednieuw, uitstekend gefabriceerd stuk uitrusting heb die me de vrijheid geeft die ik zo nodig heb. Half verwacht ik onderweg vanuit de bus iets op te pikken van de onrusten in Bangkok.
Ik wacht op de bus naar Lumpini Park, waar de winkel aan grenst. Het is heet, de stralen zweet lopen uit mijn haar, langs mijn wangen. Ik had onderweg naar de bushalte een fles water gekocht, het is vijf minuten lopen en de fles is nu al weer bijna leeg.
Het wachten duurt lang in deze hitte en zelfs in de schaduw.
Uiteindelijk neem ik een andere bus, eentje die me naar Thanon (straat) Petchaburi brengt. Van daaruit moet ik dan nog een ruim anderhalve kilometer lange straat door waar alle grote warenhuizen en hotels staan. Maar het geeft me de kans meteen ook even Pantip Plaza in te lopen, waar ze vier etages aan electronica hebben staan.
Een uur later sta ik weer buiten. Ik heb van de airconditioning in Pantip Plaza genoten, het is nu half een 's middags en minstens 39 graden buiten. Ik koop even verderop een ijsthee om tijdens de wandeling op te drinken. Nu moet ik de hoek om en de brug over naar Thanon Rachadamri. Normaal gesproken loop ik de brug over via het voetpad aan de zijkant van de brug, maar de ingang en de zijkant van de brug is afgezet met houten platen. Ze zijn zeker aan het renoveren, denk ik nog...
Maar wanneer ik de brug op loop zie ik dat er iets anders aan de hand is. Autobanden zijn opstapeld tot bijna twee meter hoog. Er steken vlaggen uit en hangen slierten rode en blauwe stof aan. Militairen controleren bij de ingang iedereen die binnenkomt op wapens. Ik ga er dan ook meteen vanuit dat deze zone is afgezet om demonstranten buiten te houden, dit is ten slotte een van de drukste en duurste winkelstraten in Bangkok. Hier komen heel veel toeristen, ik kan me er iets bij voorstellen.
Ik slalom zonder te worden gecheckt door de stapels banden heen en kom in een andere wereld terecht.
Ik zie nu dat de banden er niet liggen om demonstranten, maar het leger nuiten te houden. De normaal zo drukke winkelstraat, zes rijbanen breed, is volledig in beslag genomen door wat op het eerste gezicht een anders soort commercieel gebeuren lijkt.
Rijen en rijen marktkramen met rode t-shirts, spandoeken, vlaggen, bandera's. Maar ook overal eethuisjes, drink stands, mobiele toiletten en zelfs internet cafe's onder een zeiltje.
Maar niet alleen zaken die met de demonstraties te maken hebben zijn hier te koop. Ook sierraden en kinderspeelgoed zie ik uitgestald liggen. Laat het aan de Thai over om zo'n situatie een mogelijkheid te laten wezen om spullen te verkopen.
Door de luidsprekers hoor ik opzwepende woorden van iemand die ergens op een podium staat. Dat hij daar staat kan ik zien op de grote plasma beeldschermen die boven de straat hangen zodat iedereen goed kan volgen wat er wordt gezegd. Heel in de verte zie ik iets wat op een podium lijkt. Nog voordat ik die plek bereik, kom ik langs kleine tentoonstellingen waar foto's hangen van demonstranten die ernstig verwond of gedood zijn in de gevechten met de politie en het leger. Het brengt de ernst van de situatie opeens heel dichtbij. Maar er is ook een klein politiekantoor verderop dat gewoon geopend is. Het rustig in de zone, op het geluid van de luidsprekers na. De verkopers zitten rustig in de schaduw te wachten op klanten en hier en daar lopen mensen langs de kraampjes. Ik kom slechts één westerling tegen, achteraf gezien waarschijnlijk een fotograaf. Mensen glimlachen vriendelijk naar me, groeten me.
Boven het podium hangs een spandoek van drie meter hoog en zeker tien meter breed: Peaceful protestors, not terrorists!
Het voelt zeker vredig. Niets wat erop duidt dat de demonstranten worden opgeruit tot geweld. Na het podium meer marktkramen, maar nu ook plekken waar mensen kunnen douchen die nu worden gebruikt om brommers te wassen.
Eenmaal bij Lumbini Park zie ik dat de fietsenwinkel nog net in het bezette gebied ligt. Aan de voorkant ziet het er gesloten uit, maar bij het kantoor vertellen ze me dat ik via de zijkant gewoon naar binnen kan. In de winkel ben ik voor het eerst sinds het podium niet de enige westerling. Er zijn meer klanten. Ik koop een fiets en twee manden vol met accessoires en krijg te horen dat ik hem over een uur kan komen ophalen. Aangezien ik nog geld moet pinnen en mijn bankpas niet bij me heb -ik had niet verwacht de fiets vandaag mee te kunnen krijgen- moet ik eerst nog terug naar Khao San om spullen op te halen. Ik loop terug naar Petchaburi via een straat die een blok verderop paralel loopt aan Thanon Ratchadamri en die buiten de bezette zone ligt. Zoals ik al zei, het heeft geen zin om problemen op te zoeken, al ben ik blij dat ik het bij toeval toch van dichtbij heb gezien.
Een paar uur later, wanneer ik met fiets en al weer veilig terug in Khao San ben, en de demonstranten uit hun werk zijn gekomen, escaleert de situatie op Ratchadamri.
Wanneer ik de dag erop met de trein naar Chiang Mai vertrek, weet ik nog niets van deze situatie. In Nederland weten jullie het al wel.....
PS: de foto's bij dit bericht zijn niet door mij gemaakt uiteraard. Ik heb ze van Boston.com geleend.
PPS: Hier in Chiang Mai zijn er gisteravond ook ongeregeldheden geweest, wederom ver genoeg van mijn tijdelijke thuis vandaan.
Natuurlijk kreeg ik waarschuwingen mee vanuit Nederland: kijk je uit in Bangkok? Doe je voorzichtig? Weet je zeker dat het veilig is om er nu heen te gaan met al die toestanden?
Ik heb daar een standaard antwoord op, gebaseerd op mijn ervaringen de afgelopen jaren. En ervaring heb ik genoeg dankzij mijn "talent" om telkens weer op de verkeerde plaats op de juiste tijd te zijn en of is het andersom?
In ieder geval is mijn standaard antwoord dat je doorgaans echt op zoek moet gaan naar problemen om erin terecht te komen. Vooral als het situaties zijn betreft die door mensen zijn gecreërd zoals nu in Bangkok. Als er in Amsterdam-Noord een demonstratie of rel is, dan is de kans dat je er in Amsterdam-Zuid iets van merkt bijzonder klein. Tenzij je het gaat opzoeken natuurlijk en dat doe ik niet.
Ik ben de laatste twee weken veel online geweest, maar heb de kranten niet gevolgd. Ik weet dat er problemen zijn in Bangkok, maar verder weet ik alleen dat die niet in Khao San en Bellampu zijn, het gebied waar mijn guesthouse is.
Vandaag is de eerste keer dat ik echt Bangkok in ga; ik ga een nieuwe fiets kopen. Want wat is een Hollander zonder een fiets, slechts een halve persoon, nietwaar? Ik verheug me erop, en de winkel heeft me verzekerd dat ze het model dat ik de vorige keer had altijd voeren. Ik verkneukel me al helemaal bij de gedachte dat ik zometeen een gloednieuw, uitstekend gefabriceerd stuk uitrusting heb die me de vrijheid geeft die ik zo nodig heb. Half verwacht ik onderweg vanuit de bus iets op te pikken van de onrusten in Bangkok.
Ik wacht op de bus naar Lumpini Park, waar de winkel aan grenst. Het is heet, de stralen zweet lopen uit mijn haar, langs mijn wangen. Ik had onderweg naar de bushalte een fles water gekocht, het is vijf minuten lopen en de fles is nu al weer bijna leeg.
Het wachten duurt lang in deze hitte en zelfs in de schaduw.
Uiteindelijk neem ik een andere bus, eentje die me naar Thanon (straat) Petchaburi brengt. Van daaruit moet ik dan nog een ruim anderhalve kilometer lange straat door waar alle grote warenhuizen en hotels staan. Maar het geeft me de kans meteen ook even Pantip Plaza in te lopen, waar ze vier etages aan electronica hebben staan.
Een uur later sta ik weer buiten. Ik heb van de airconditioning in Pantip Plaza genoten, het is nu half een 's middags en minstens 39 graden buiten. Ik koop even verderop een ijsthee om tijdens de wandeling op te drinken. Nu moet ik de hoek om en de brug over naar Thanon Rachadamri. Normaal gesproken loop ik de brug over via het voetpad aan de zijkant van de brug, maar de ingang en de zijkant van de brug is afgezet met houten platen. Ze zijn zeker aan het renoveren, denk ik nog...
Maar wanneer ik de brug op loop zie ik dat er iets anders aan de hand is. Autobanden zijn opstapeld tot bijna twee meter hoog. Er steken vlaggen uit en hangen slierten rode en blauwe stof aan. Militairen controleren bij de ingang iedereen die binnenkomt op wapens. Ik ga er dan ook meteen vanuit dat deze zone is afgezet om demonstranten buiten te houden, dit is ten slotte een van de drukste en duurste winkelstraten in Bangkok. Hier komen heel veel toeristen, ik kan me er iets bij voorstellen.
Ik slalom zonder te worden gecheckt door de stapels banden heen en kom in een andere wereld terecht.
Ik zie nu dat de banden er niet liggen om demonstranten, maar het leger nuiten te houden. De normaal zo drukke winkelstraat, zes rijbanen breed, is volledig in beslag genomen door wat op het eerste gezicht een anders soort commercieel gebeuren lijkt.
Rijen en rijen marktkramen met rode t-shirts, spandoeken, vlaggen, bandera's. Maar ook overal eethuisjes, drink stands, mobiele toiletten en zelfs internet cafe's onder een zeiltje.
Maar niet alleen zaken die met de demonstraties te maken hebben zijn hier te koop. Ook sierraden en kinderspeelgoed zie ik uitgestald liggen. Laat het aan de Thai over om zo'n situatie een mogelijkheid te laten wezen om spullen te verkopen.
Door de luidsprekers hoor ik opzwepende woorden van iemand die ergens op een podium staat. Dat hij daar staat kan ik zien op de grote plasma beeldschermen die boven de straat hangen zodat iedereen goed kan volgen wat er wordt gezegd. Heel in de verte zie ik iets wat op een podium lijkt. Nog voordat ik die plek bereik, kom ik langs kleine tentoonstellingen waar foto's hangen van demonstranten die ernstig verwond of gedood zijn in de gevechten met de politie en het leger. Het brengt de ernst van de situatie opeens heel dichtbij. Maar er is ook een klein politiekantoor verderop dat gewoon geopend is. Het rustig in de zone, op het geluid van de luidsprekers na. De verkopers zitten rustig in de schaduw te wachten op klanten en hier en daar lopen mensen langs de kraampjes. Ik kom slechts één westerling tegen, achteraf gezien waarschijnlijk een fotograaf. Mensen glimlachen vriendelijk naar me, groeten me.
Boven het podium hangs een spandoek van drie meter hoog en zeker tien meter breed: Peaceful protestors, not terrorists!
Het voelt zeker vredig. Niets wat erop duidt dat de demonstranten worden opgeruit tot geweld. Na het podium meer marktkramen, maar nu ook plekken waar mensen kunnen douchen die nu worden gebruikt om brommers te wassen.
Eenmaal bij Lumbini Park zie ik dat de fietsenwinkel nog net in het bezette gebied ligt. Aan de voorkant ziet het er gesloten uit, maar bij het kantoor vertellen ze me dat ik via de zijkant gewoon naar binnen kan. In de winkel ben ik voor het eerst sinds het podium niet de enige westerling. Er zijn meer klanten. Ik koop een fiets en twee manden vol met accessoires en krijg te horen dat ik hem over een uur kan komen ophalen. Aangezien ik nog geld moet pinnen en mijn bankpas niet bij me heb -ik had niet verwacht de fiets vandaag mee te kunnen krijgen- moet ik eerst nog terug naar Khao San om spullen op te halen. Ik loop terug naar Petchaburi via een straat die een blok verderop paralel loopt aan Thanon Ratchadamri en die buiten de bezette zone ligt. Zoals ik al zei, het heeft geen zin om problemen op te zoeken, al ben ik blij dat ik het bij toeval toch van dichtbij heb gezien.
Een paar uur later, wanneer ik met fiets en al weer veilig terug in Khao San ben, en de demonstranten uit hun werk zijn gekomen, escaleert de situatie op Ratchadamri.
Wanneer ik de dag erop met de trein naar Chiang Mai vertrek, weet ik nog niets van deze situatie. In Nederland weten jullie het al wel.....
PS: de foto's bij dit bericht zijn niet door mij gemaakt uiteraard. Ik heb ze van Boston.com geleend.
PPS: Hier in Chiang Mai zijn er gisteravond ook ongeregeldheden geweest, wederom ver genoeg van mijn tijdelijke thuis vandaan.
-
20 Mei 2010 - 21:06
Bob:
Fraai verhaal -
21 Mei 2010 - 06:16
Lilian:
Misschien zou je verslaggeefster moeten worden. Als er ergens iets gebeurd ben jij aanwezig.
Veel succes en doe voorzichtig.
LIefs Lilian -
21 Mei 2010 - 06:51
Linda Van Ling:
Hoi Kit,
Leuk om van je te horen, al zijn de omstandigheden verre van ideaal. Ik vind het heel moedig dat je je door deze toestand in Bangkok niet uit het veld laat slaan. Ik hoorde van onze vorige reisleider (die in Chiang Rai woont) dat in het hoge noorden ook een tijdklok is ingesteld en dat ze om 21 uur binnen moeten zijn. Ik hoop dat er snel een oplossing komt voor het probleem in Bangkok en wens je alle goeds.
Groeten, Linda -
21 Mei 2010 - 11:59
Lilian Lucas:
Wat je al gister zei, je bent weer goed ervan afgekomen. Lekker dat je weer je eigen wheels hebt, zo hollands he, dat raak je toch niet kwijt, waar je ook bent. Kus lil. -
21 Mei 2010 - 13:18
Carola:
Zo blijk een fiets kopen een bijzondere ervaring te kunnen worden. Mooi om te lezen. Veel plezier in de bergen met je fiets! -
22 Mei 2010 - 00:04
Michiel:
Uiteraard ha ik er al helemaal op gerekend dat je wat had meegekregn en dat je op tijd de buurt uit was ;-) -
25 Mei 2010 - 08:04
Eerk:
Hey TravelKit, ben je tegenwoordig reisleider? Klinkt leuk!
Doe voorzichtig! -
26 Mei 2010 - 13:11
Carla Stoet:
Brasília
Hoi Kit, weer onderweg, hoe kan het ook anders.... Ze zeggen wel eens toeval bestaat niet, maar toen ik 2 weken mijn collega in Bangkok schreef, plopte op datzelfde moment jouw mailtje binnen!
Ik volg je verslagen weer als vanouds. Lieve groetjes, Carla
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
