prinses op de erwt

Ban Hong-Loei
min: 5 km/u
max 53 km/u

Ik heb 50 kilometer voor de boeg vandaag. Dat is niet veel, maar aangezien ik momenteel in de bergen zit kan het mee, maar ook heel erg tegenvallen. Ik heb geen idee wat me te wachten staat.

Eigenlijk had ik wel een beetje gehoopt dat ik vandaag vrijwel gelijk aan een afdaling zou beginnen. Zeker omdat ik de afgelopen dagen vrijwel constant aan het klimmen ben geweest. Maar de kilometers kruipen voorbij terwijl ik hoger en hoger klim. Ik ben letterlijk in de wolken, er hangt een heel zware mist die kleine druppeltjes achterlaat op de haren van mijn armen en mijn t-shirt doet glinsteren. Het is goed weer om het zware fietswerk te doen, lekker koel.

Pas twee en een half uur later en twintig kilometer verder klaart de mist op en merk ik dat ik langzaam aan het afdalen ben. Dan opeens gaat het snel. Met snelheden van rond de 50 km/u sjees ik naar beneden. Het uitzicht is adembenemend, de weg redelijk tot slecht en af en toe kan ik het niet laten om heel hard whhiehaa te schreeuwen! Dertig kilometer met slechts een paar momenten dat ik even moet trappen.

Ik scheur Loei binnen. Stop aan het begin meteen bij een wegrestaurant waar ik ijsthee bestel en vraag waar ik hier kan overnachten. De serveerster vertelt dat er twee hotels zijn verderop aan de grote weg. Klinkt duur, maar ik probeer het toch. Het blijkt trouwens helemaal niet duur te zijn, het eerste hotel vraagt 200 baht voor een kamer. De vrouw achter de receptie kijkt verveelt op wanneer ik binnenkom. Ze groet niet, iets dat nogal ongewoon is in Thailand. Wat zoek je, vraagt ze. Wat moet je, bedoelt ze.
Een kamer voor een persoon. Schrijf hier maar je gegevens op. Ze schuift een schrift met harde kaft in mijn richting. Ik wil graag eerst de kamer zien, zeg ik. Ze geeft me een blik die niets te raden overlaat. Wow, zelfs als deze vrouw het had geprobeerd had ze niet onaardiger kunnen zijn. De kamer die ze me laat zien is uitgewoond en ronduit deprimerend. Het bed is keihard. Ik zeg dat ik naar een andere kamer op zoek ga. Ze lijkt niet verbaasd.

Bij het hotel dat er pal naast ligt is het de omgekeerde wereld. Ik wordt binnengehaald of ik de enige gast ben -en dat is niet zo, dat heb ik al gezien. Super vriendelijk en behulpzaam tonen ze me een oude kamer met wederom een hard bed, maar alles is schoon en netjes en opgewekt. Voor 250 baht is dit mijn onderkomen voor vanavond.

Harde bedden, het is iets waaraan maar moeilijk valt te ontkomen in Thailand. De meeste Thai slapen op een dun matrasje op de grond of op een houten plank en zijn gewend hard te slapen. Nu zal het ongetwijfeld uitmaken dat ze minder dan de helft van mijn lichaamsgewicht hebben, maar hun argument dat het goed zou zijn voor je rug durf ik in twijfel te trekken. Ik heb zelden zoveel mensen met rugklachten gezien als hier in Azie. En wanneer ik na mijn siesta wakker word ligt er een klachtbrief op het nachtkastje van mijn rug gericht aan mij dat het zo niet langer gaat. Mijn rug is in staking.

Ik heb ondertussen al een hoop dingen bedacht om harde bedden beslaapbaar te maken. Te beginnen met niet onder, maar op de dekens te slapen. Als ik de dekens opvouw zodat het ongeveer de grote van mijn bovenlichaam heeft, dan gaat het slapen al veel beter. Ik heb in deze kamer twee bedden, twee dekens. Maar de dekens blijken ongewoon weinig verend materiaal te bevatten. Het voelt nog net zo hard. Mijn eigen fleece deken gaat er bovenop. Nog steeds te hard.
Het matras van het andere bed bovenop dit matras .... en daarop de drie dekens. Het is nog steeds hard. Hmmmm, het enige zachte in deze kamers zijn de kussens.....
Met de dekens als kussen en de kussens als .... vanavond slaapt deze princes niet op een matras, maar op kussens.

Nu dat de slaapplaats geregeld is, neem ik een kijkje in de kamer. Het eerste wat me opvalt is een foto aan de muur van de keukenhof. Holland staat er rechts onder geschreven. Zal toch niet? Wifi is er niet en de drie films die op mijn ipod staan het ik de afgelopen dagen allemaal al bekeken.
Er staat een tv, zo een van voor de tijd dat er afstandsbedieningen waren. Onder het scherm zitten draaischijfjes waarmee je kanalen kan zoeken, kanalen wisselen gaat met drukknoppen. Ik zet de tv aan en zie een zwart scherm met rode en blauwe stipjes hier en daar. Ik draai aan een paar schijfjes en stel de kleuren bij. Ik heb zowaar een helder beeld en een Thais kanaal. Onder de laatste drukknop vind ik Star Movies, iets wat ik zeker niet had verwacht! Wow, ik kan gewoon films kijken in het Engels. Klop op de deur, er wordt een koelemmer met ijsblokjes gebracht. Ongelooflijk, ik lach me rot. Vijf sterren budget.